دائره المعارف طهور: احکام فقهی صفحه 272

ص: 272

از فرصت توقف در مکه باید استفاده ی بیشتری نمود و علاوه بر طواف و نماز و تلاوت قرآن، به انجام «عمره ی مفرد» هم باید پرداخت که در لسان روایت، تعبیر به «حج اصغر» شده است.

«عن ابن اذینه کتبت الی ابی عبدالله علیه السلام بمسائل بعضها مع ابن بکیر و بعضها مع ابی العباس فجاء الجواب باملائه، سألته عن قول الله عزو جل و لله علی الناس حج البیت من استطاع الیه سبیلا (سوره آل عمران / آیه 97) یعنی به الحج و العمره جمیعا لانهما مفروضان و سألته عن قول الله عزو جل و اتموا الحج العمره الله (سوره بقره/ آیه 196) قال: یعنی بتمامهما ادا ئهما و اتقاء ما یتقی المحرم فیهما و سألته عن قول الله عزو جل الحج الاکبر (سوره توبه /آیه 3) ما یعنی بالحج الاکبر فقال: الحج الاکبر الوقوف بعرفه ورمی الجمار و الحج الاصغر العمره»، «ابن اذینه می گو ید: مسائلی خدمت امام صادق علیه السلام نوشتم، بعضی را با ابن بکیر و بعضی دیگر را با ابی العباس. جواب به املاء حضرت آمد. سوال کرده بودم راجع به آیه ی «و لله علی الناس حج البیت من استطاع الیه سبیلا» مرقوم فرموده بودند: مقصود در آیه، حج و عمره است با هم زیرا هر دو واجب می باشند. و سوال کرده بودم از آیه ی «و اتموا الحج العمره الله». فرموده بودند: مقصود از تمام نمودن حج و عمره، انجام دادن آنهاست و پرهیز نمودن از هر چه که «محرم» پرهیز از آن می نماید، در هر دو آنها. و سئوال کرده بودم از آیه ی «الحج الاکبر» که مقصود از حج اکبر چیست؟ فرمودند: حج اکبر، وقوف در عرفه است و رمی جمرات، و حج اصغر، عمره است».