دائره المعارف طهور: احکام فقهی صفحه 288

ص: 288

«عن ابی الجارود عن ابی جعفر علیه السلام قال: قلت له بمکه او منی: یا بن رسول الله ما اکثر الحاج قال: ما اقل الحاج! ما یغفر الا لک و لاصحابک و لایتقبل الا منک و من اصحابک»، ابوالجارود می گوید: در مکه یا منا بود که خدمت امام باقر علیه السلام عرض کردم: یابن رسول الله! چه بسیارند حجاج! فرمود: چه کم هستند حجاج! مغفرت خدا شامل نمی گردد مگر درباره ی تو و یارانت (از شیعه) و پذیرفته نخواهد شد مگر از تو و از یارانت».

«عن منصور الصیقل قال: کنت عند ابی عبدالله علیه السلام فی فسطاطه بمنی فنطر الی الناس فقال: یأکلون الحرام و یلبسون الحرام و ینکحون الحرام. و تأکلون الحلال و تلبسون الحلال و تنکحون الحلال. لاو الله ما یحج غیر کم و لا یتقبل الا منکم»، «از منصور صیقل نقل است که می گوید: در منی در خیمه ی امام صادق علیه السلام بودم. حضرت نگاه به مردم کرد و فرمود: حرام می خورند و حرام می پوشند و حرام آمیزش با زنان می نمایند! و شما (شیعه)، حلال می خورید و حلال می پوشید و حلال آمیزش با زنان می نمائید! نه! به خدا قسم، کسی غیر شما (شیعه)، حج (صحیح و مقبول) بجا نمی آورد و از کسی جز شما، پذیرفته نمی شود».

«عن زریق عن ابی عبدالله علیه السلام قال: قلت له ای الاعمال افضل بعد المعرفه؟ قال: ما من شیء بعد المعرفه یعدل هذه الصلوه و لا بعد المعرفه و الصلوه شیء یعدل ال_زکاه و لا بعد ذلک شیء یعدل الصوم و لا بعد ذلک شیء یعدل الحج و فاتحه ذلک کله معرفت__نا و خاتمته معرفتنا»، «زریق می گوید: خدمت امام صادق علیه السلام عرض کردم: بعد از معرفت (شناسایی خدا و رسول) کدام عمل افضل اعمال است؟ فرمود: هیچ چیز بعد از معرفت، برابری با نماز نمی کند و بعد از معرفت و نماز، چیزی برابر با زکات نمی باشد و بعد از این، چیزی عدیل روزه، محسوب نمی شود و چیزی بعد از آن، عدل حج نمی باشد، و تمام این ها، با معرفت و شناسایی ما (امامان و حجج الهیه) افتتاح می یابد و هم با معرفت ما، اختتام می پذیرد».