دائره المعارف طهور: احکام فقهی صفحه 345

ص: 345

5- «عن الحسن بن بکار عن أبی الحسن الرضا ع قال بعث الله محمدا ص لثلاث مضین من شهر رجب فصوم ذلک الیوم کصوم سبعین عاما». قال سعد بن عبد الله کان مشایخنا یقولون إن ذلک غلط من الکاتب و هو أنه لثلاث لیال بقین من رجب؛ حسن بن بکار از امام رضا (ع) روایت کرده است: خداوند متعال، رسول خدا (ص) را در روز سوم ماه رجب به پیامبری مبعوث فرمود، پس (ثواب) روزه گرفتن در این روز معادل (ثواب) هفتاد سال روزه داری است». سعدبن عبدالله از قول بزرگان نقل کرده است که: این اشتباه از نویسنده حدیث سر زده است، و بجای آنکه «ثلاث بقین» بنویسد، نوشته است: «ثلاث مضین» که ظاهرا صحیحش این باشد که سه روز مانده به پایان رجب.

من_اب_ع

شیخ صدوق- ثواب الأعمال و عقاب الأعمال- صفحه 54-58

محمدبن علی ابن بابویه- پاداش نیکیها و کیفر گناهان- صفحه 150-166

کلی__د واژه ه__ا

روزه ماه رجب انسان پاداش الهی راویان حدیث احادیث تربیت

ثواب روزه گرفتن سه روز در ماه

1- «عن محمد بن مروان قال سمعت أبا عبد الله ع یقول کان رسول الله ص یصوم حتی یقال لا یفطر ثم صام یوما و أفطر یوما ثم صام الإثنین و الخمیس ثم آل من ذلک إلی صیام ثلاثه أیام فی الشهر- خمیس فی أول الشهر و أربعاء فی وسط الشهر و خمیس فی آخر الشهر و کان یقول ذاک صوم الدهر و قد کان أبی ع یقول ما من أحد أبغض إلی من رجل یقال له کان رسول الله ص یفعل کذا و کذا فیقول لا یعذبنی الله علی أن أجتهد فی الصلاه کأنه یری أن رسول الله ص ترک شیئا من الفضل عجزا عنه؛ محمدبن مروان می گوید که از امام صادق (ع) شنیدم که می فرمود: رسول خدا (ص) آنقدر روزه (مستحبی) می گرفت تا آنجا که گفته می شد: افطار نمی کند! و افطار می کرد تا آنجا که گفتند: روزه نمی گیرد؛ سپس یک روز، روزه می گرفت و یک روز افطار می کرد؛ و بعد، روزهای دوشنبه و پنجشنبه هر هفته را روزه دار بود، تا از آنهم منصرف شد و دیگر در هر ماه سه روز روزه می گرفت: پنجشنبه اول ماه و چهارشنبه وسط ماه و پنجشنبه آخر ماه را، و می فرمود: در این سه روز، روزه گرفتن به منزله روزه دار بودن تمام عمر است. و پدرم امام باقر (ع) می فرمود: هیچ کس در نزد من منفورتر از آن شخص نیست که به او گفته می شود: رسول خدا (ص) چنین و چنان می کرد، و او بگوید: خداوند مرا برای زیاد کوشش نمودن در نماز عذاب نمی کند، گویی می پندارد که رسول خدا (ص) کار خیری را از روی ناتوانی (نعوذ بالله) رها کرده (و او توفیق انجام آن را پیدا کرده) است!».