دائره المعارف طهور: احکام فقهی صفحه 362

ص: 362

8- «عن عبد الله بن عبید الله عن رجل عن أبی عبد الله ع قال قال رسول الله ص لما حضر شهر رمضان و ذلک فی ثلاث بقین من شعبان فقال لبلال ناد فی الناس فجمع الناس ثم صعد المنبر فحمد الله و أثنی علیه ثم قال أیها الناس إن هذا لشهر قد حضرکم و هو سید الشهور فیه لیله القدر خیر من ألف شهر یغلق فیه أبواب النار و یفتح فیه أبواب الجنان فمن أدرکه فلم یغفر له فأبعده الله و من أدرک والدیه فلم یغفر له فأبعده الله و من ذکرت عنده فلم یصل علی فلم یغفر له فأبعده الله؛ عبدالله بن عبیدالله از قول مردی، از امام باقر (ع) روایت کرده است که: هنوز سه شب از ماه شعبان باقی مانده بود تا ماه رمضان فرا رسد، رسول خدا (ص) به بلال فرمود: مردم را ندا کن، و پس از اجتماع مردم در مسجد بر بالای منبر رفت و خدا را حمد و سپاس گفت: و فرمود: ای مردم! این ماه (رمضان) فرا رسید، و این سالار ماههاست، در آن شبی هست که از هزار شب برتر است. در آن، درهای دوزخ بسته و درهای بهشت گشوده می شود، کسی که این ماه را درک کند ولی مورد آمرزش الهی قرار نگیرد، خداوند او را (از رحمت بی منتهای خود) دور کرده است؛ و کسی که در این ماه پدر و مادر خود را درک کند و آمرزیده نشود، خداوند او را (از رحمت خود) دور ساخته؛ و کسی که نام من نزد او برده شود و بر من صلوات نفرستد و آمرزیده نشود، خداوند او را (از رحمت خود) دور گردانیده است».