دائره المعارف طهور: احکام فقهی صفحه 371

ص: 371

ثواب روزه داری در دهه اول ذی الحجه

1- «عن عائشه أن شابا کان صاحب سماع و کان إذا هل هلال ذی الحجه أصبح صائما فارتفع الحدیث إلی النبی ص فأرسل إلیه فدعاه فقال ما یحملک علی صیام هذه الأیام قال بأبی أنت و أمی یا رسول الله أیام المشاعر و أیام الحج عسی الله أن یشرکنی فی دعائهم قال فإن لک بکل یوم تصومه عدل عتق رقبه و مائه بدنه و مائه فرس یحمل علیها فی سبیل الله و کفاره ستین سنه قبلها و ستین سنه بعدها؛ از عایشه روایت شده است که: جوانی بود اهل غنا و طرب، و هنگامی که هلال ماه ذی الحجه ظاهر می شد، روزه می گرفت. وقتی این خبر به رسول خدا (ص) رسید به دنبال او فرستاد و او را فرا خواند، چون به خدمت رسید حضرت از او پرسید: چه چیزی تو را بر آن داشت که این ایام را روزه بگیری؟ عرض کرد: پدر و مادرم به فدای تو باد ای رسول خدا! روزهای مشعر و عرفات و ایام حج است، شاید که خداوند مرا در دعای حج گزاران شریک کند. حضرت فرمود: به ازای هر روزی که روزه می گیری ثوابی برابر با آزاد کردن صد بنده و قربانی صد شتر و اعزام صد اسب که در راه خدا بر آن جنگ کنند، برای تو نوشته می شود؛ و در روز ترویه (روز هشتم ذی الحجه) از برای تو است ثواب آزاد کردن هزار بنده و قربانی کردن هزار شتر و فرستادن هزار اسب که در راه خداوند بر آن سوار شوند و جنگ کنند؛ پس چون روز عرفه می شود، ثواب آزاد کردن دو هزار بنده و دو هزار شتر قربانی و ارسال دو هزار اسب برای جنگ در راه خدا و کفاره (گناهان) شصت سال گذشته و شصت سال آینده در نامه اعمال تو ثبت می گردد».