دائره المعارف طهور: احکام فقهی صفحه 406

ص: 406

من_اب_ع

شیخ صدوق- ثواب الأعمال و عقاب الأعمال- صفحه 46

محمدبن علی ابن بابویه- پاداش نیکی ها و کیفر گناهان- صفحه 135

کلی__د واژه ه__ا

پاداش الهی انسان زکات حج راویان حدیث احادیث تربیت

کیفر گناهان کبیره و خوردن مال یتیم و عدم پرداخت زکات

کیفر کسی که به گناهان بزرگ (کبیره) تن در دهد

1- «عن عبید بن زراره قال قلت لأبی عبدالله ع أخبرنی عن الکبائر قال هی خمس و هن مما أوجب الله عز و جل علیهن النار قال الله عز و جل إن الله لا یغفر أن یشرک به و قال إن الذین یأکلون أموال الیتامی ظلما إنما یأکلون فی بطونهم نارا و سیصلون سعیرا و قال یا أیها الذین آمنوا إذا لقیتم الذین کفروا زحفا فلا تولوهم الأدبار إلی آخر الآیه و رمی المحصنات الغافلات و قتل مؤمن متعمدا علی دینه؛ عبید بن زراره نقل می کند که از امام صادق (ع) پرسیدم: گناهان بزرگ (کبیره) کدامند؟ فرمود: گناهان بزرگ پنج گناه است، که خداوند آتش (دوزخ) را بر کسی که آلوده به آنها شود، واجب کرده است، و در (کتاب خود، قرآن) فرموده است: «خداوند، (گناه) شرک را نمی بخشد» (نساء/ 48)؛ و «کسانی که اموال یتیمان را به ناحق و از روی ستم، می خورند، شکم (های) خود را پر از آتش می کنند (در حقیقت آتش می خورند نه مال یتیم را) و بزودی در آتش برافروخته دوزخ (سعیر) خواهند سوخت» (نساء/ 10)؛ و «ای ایمان آورندگان! اگر کافران بر شما یورش آوردند، فرار مکنید (و در مقام دفاع از کیان و ناموس خود برآئید)» (انفال/ 15)؛ و تهمت زدن به زنان پاکدامنی که شوهر گزیده اند (یا زنان پاکدامان ناآگاه)؛ و کشتن مؤمن از روی عمد به خاطر (پاسداری از) دینش».