دائره المعارف طهور: احکام فقهی صفحه 571

ص: 571

پاداش رفت و آمد به مساجد

«عن الأصبغ بن نباته عن علی بن أبی طالب ع قال کان یقول من اختلف إلی المساجد أصاب إحدی الثمان أخا مستفادا فی الله أو علما مستطرفا أو آیه محکمه أو رحمه منتظره أو کلمه تردعه عن ردی أو یسمع کلمه تدله علی هدی أو یترک ذنبا خشیه أو حیاء؛ اصبغ بن نباته می گوید: علی بن ابی طالب (ع) می فرمود: «هر کس به مسجدها رفت و آمد کند، یکی از هشت بهره را خواهد برد: 1. برادری که در راه خدا مورد استفاده او باشد 2. دانش جدیدی که آن را نیکو شمرد. 3. نشانه محکمی که در اختیارش قرار گیرد. 4. رحمتی که در انتظار آن بوده است 5. سخنی که او را از بدی باز دارد 6. شنیدن کلامی که او را به سوی هدایت رهنمون شود 7. گناهی را از ترس خدا ترک کند 8. از روی شرم از گناهی دست بدارد».

پاداش پیاده رفتن به مساجد

«عن محمد بن هارون عن أبی عبد الله ع قال من مشی إلی المساجد لم یضع رجله علی رطب و لا یابس إلا سبحت له الأرض إلی الأرضین السابعه؛ محمد بن مروان از امام صادق (ع) نقل کرده است که فرمود: «هر کس پیاده به مسجد رود، قدم بر هیچ تر و خشکی نمی گذارد مگر اینکه آن نقطه از زمین تا زمین هفتم برای او تسبیح خدا می گویند».

پاداش همدم بودن با قرآن و مسجد

«عن السکونی عن جعفر بن محمد عن أبیه عن آبائه ع قال قال رسول الله ص من کان القرآن حدیثه و المسجد بیته بنی الله له بیتا فی الجنه؛ سکونی از جعفر بن محمد (ع) از پدرش از پدرانش نقل کرده است که رسول خدا (ص) فرمود: «هر کس قرآن کلام او، و مسجد خانه اش باشد، خداوند خانه ای در بهشت برای او بنا می کند».