دائره المعارف طهور: احکام فقهی صفحه 604

ص: 604

کیفر کسی که (بدون دلیل) در نمازهای جماعت و جمعه حاضر نشود

1- «عن عبد الله بن سنان عن أبی عبد الله ع قال صلی رسول الله ص الفجر فلما انصرف أقبل بوجهه علی أصحابه فسأل عن أناس هل حضروا فقالوا لا یا رسول الله فقال أ غیب هم فقالوا لا فقال أما إنه لیس من صلاه أشد علی المنافقین من هذه الصلاه و العشاء؛ عبدالله بن سنان، از امام صادق (ع) روایت کرده است که فرمود: رسول خدا (ص) نماز صبح را خواند و پس از فراغت از آن به اصحاب خود رو کرد و از آنان سراغ برخی از افراد را (با ذکر نام) گرفت و پرسید که آیا اینان (امروز) در نماز جماعت حضور داشتند؟! عرض کردند: نه، یا رسول الله! و حضرت (از روی تعجب و شگفتی) پرسیدند: آیا به مسافرت رفته اند (که غایبند)؟! و در ادامه سخنان خود فرمودند: هیچ نمازی بر منافقان، سخت تر از این نماز (نماز صبح) و نماز خفتن (عشاء) نیست».

2- «عن عبدالله بن میمون عن أبی عبد الله عن أبیه ع قال اشترط رسول الله ص علی جیران المسجد شهود الصلاه و قال لینتهن أقواما [لینتهین أقوام لا یشهدون الصلاه أو لآمرن مؤذنا یؤذن ثم یقیم ثم آمر رجلا من أهل بیتی و هو علی ع فلیحرقن علی أقوام بیوتهم تحرز [بحزم من الحطب لا یأتون الصلاه؛ عبدالله بن میمون، از امام صادق (ع) و آن حضرت از پدر بزرگوار خود (ع) روایت کرده است که: رسول خدا (ص) از همسایه های مسجد قول گرفته بود که در نماز جماعت حضور یابند! و فرمود: گروهی که به نماز حاضر نمی شوند، بایستی دست از این کار بردارند، وگرنه به مؤذن فرمان دهم که (با صدای بلند) اذان و اقامه بگوید، و بعد به مردی از اهل بیتم -که علی (ع) باشد- فرمان می دهم تا خانه های مردمی را که (بدون دلیل و عذر موجه) در نماز جماعت حضور نمی یابند، و از این فرمان سرپیچی می کنند، در آتش بسوزاند».