دائره المعارف طهور: احکام فقهی صفحه 988

ص: 988

فالجسم منی للجلیس موان_س *** وحبیب قلبی فی الفواد أنی__سی

بسیاری از این بانوان تمام شب را بیدار بودند. بعضی ها که نسبت به رابعه عدویه اظهار ادبی می کردند، می گفت: در عالم رویا آثار خیرش در طبق های نور به من می رسد گاهی هم به خودش خطاب می کرد و می گفت: «یا نفسی کم تنامین والی کم تنامین یوشک أن تنامی نومه لا تقومین منها الا لصرخه یوم النشور؛ یعنی ای نفس چقدر می خوابی؟ گویا آن چنان خوابی که فقط با صرخه و فریاد یوم النشور بیدار شوی، چر که در آن روز همه را با یک صیحه بیدار می کنند.»

«أن کانت الا صیحه واحده فاذا هم جمیع لدینا محضرون؛ یک فریاد است و بس، و سپس ناگاه همه در پیشگاه ما حاضرند» (یس/ 53) همچنین می گفت: «الهی ما عبدتک خوفا من نارک و لا طمعا فی جنتک بل حبا لک و قصدا للقاء وجهک؛ خدایا تو را نه از ترس آتش و نه به طمع بهشت بلکه تنها به خاطر آن که ترا دوست دارم و مشتاق دیدار روی تو هستم عبادتت می کنم.» این سخن که به معصومین علیهم السلام منسوب است شاگردانشان به آنها تأسی می کنند. گاهی حالی به آنها دست می دهد که می گویند من به خاطر ترس از آتش و شوق به بهشت عبادت نمی کنم بلکه به خاطر حب به محبوب عبادت می کنم و این ابیات را می سرایند:

أحبک ح__بین حب اله__وی *** وح___با لانک أه____ل لذاک

فأما ال__ذی هو حب ال___هوی *** فشغلی بذکرک عمن سواک

وأم___ا ال__ذی أنت أه_ل ل__ه *** فکشفک لی الحجب حتی أراک