احکام مهریه درفقه شیعه صفحه 13

ص: 18

1- سید ابوالقاسم موسوی خوئی، منهاج الصالحین، ج2، ص 279 تا 281.

2- «المعتبر فی مهر المثل فی کل مورد یحکم بثبوته ملاحظه حال المرأه و صفاتها من السنّ والبکاره و... و الظاهر دخاله حال الزوج فی ذلک ایضاً». سید علی حسینی سیستانی، منهاج الصالحین، ج3، ص92.

3- «الأحوط هنا [لووقع العقد بلامهر و دخل بها] التصالح فیمازاد عن مهرالسنه، وفی غیر المورد مما نحکم بمهرالمثل ملاحظه حال المرأه وصفاتها من السن و البکاره...». امام خمینی، تحریر الوسیله، ج2، ص267.

4- شیخ طوسی، النهایه فی مجرد الفقه و الفتاوی، ص470.

5- سید مصطفی محقق داماد، بررسی فقهی حقوق خانواده ، ص252.

قدر متیقن از تفویض، تفویض به یکی از زوج یا زوجه است، و در تفویض مهر به شخص ثالث تردیدهایی وجود دارد. (1)ولی قانون مدنی در ماده ی 1089 تفویض به شخص ثالث را پذیرفته است.

در مباحث آینده در باره ی تفویض مهر مطالب بیشتری ارائه خواهد شد.

گفتار چهارم: مهر المتعه

اشاره

«متعه» در اصطلاح فقهی دارای دو معنا است:

1- ازدواج موقت؛

2- مالی که مرد به زن می دهد و زن را بهره مند می سازد.

در سوره ی بقره آیات 236 و 241 به متعه در معنای دوم اشاره شده،و ماده ی 1093 قانون مدنی نیز ناظر به آن می باشد و بیان می دارد: «هرگاه مهر در عقد ذکر نشده باشد و شوهر قبل از نزدیکی و تعیین مهر، زنِ خود را طلاق دهد زن مستحق مهرالمتعه است». در تعریف مهرالمتعه(2) گفته اند: «مهری است که شوهر در نکاحِ مفوضه البضع به زن مطلقه ی خود که با وی نزدیکی نکرده می دهد و به آن «متعه» هم می گویند»(3)

برخی حقوقدانان نیز سه شرط را برای تعلق مهرالمتعه به زن ذکر کرده اند:

1- در عقد نکاح مهری ذکر نشده باشد؛

2- نزدیکی واقع نشده باشد؛

3- جدایی میان زوجین از طریق طلاق باشد.(4)