احکام مهریه درفقه شیعه صفحه 15

ص: 20

1- «درعقدی که مهریه تعیین نشده اگرپیش از عروسی یکی از طرفین بمیرد در اینجا نیز بنابر احتیاط واجب باید چیزی مطابق شأن و امکانات مالی مرد به زن داده شود». سید محمد سعید طباطبایی حکیم، رساله ی احکام فقهی، ج2(معاملات) ص314.

2- علی بن الحسین الموسوی علم الهدی، المسائل الناصریات، ص 335و336.

و سپس با اشاره به آیه ی 236 سوره ی بقره و آیه ی 49 سوره ی احزاب به عنوان دلیل وجوب متعه می فرمایند: «و ظاهرُ الأمر یقتضی الوجوب»(1)

استاد محقق داماد نیز آورده اند: «پرداخت مهرالمتعه از ناحیه ی زوج به نظر فقهای امامیّه الزامی است»(2)

ب: متعه ی مستحب

شیخ حر عاملی در باب 50 ابواب المهور تحت عنوان «باب استحباب المتعه للمطلقه بعد الدخول» شش روایت آورده اند که «متعه» را در تمام زنان مطلقه - مگر زنی که با طلاق خلع جدا شده باشد - و در زنان مدخولٌ بها ثابت کرده اند و آن را حمل بر استحباب مؤکّد نموده اند. (3)

ج: متعه در صورت موت یکی از زوجین

اشاره

در صورت موت یکی از زوجین یا مهر معین شده و یا اینکه اگر مهر معین نشده دخول صورت گرفته و در این دو مورد، متعه یِ واجب مطرح نیست. محل بحث در جایی است که یکی از زوجین فوت می کنند و تفویض مهر یا تفویض بضع شده است.

1- موت یکی از زوجین با تفویض مهر

در این باره شیخ طوسی می فرمایند: «فإن مات الرجل أو ماتت المرأه قبل أن یحکما لم یکن لها مهر، و کان لها المتعه»(4)