احکام مهریه درفقه شیعه صفحه 19

ص: 24

1- سید محمد سعید طباطبایی حکیم، رساله ی احکام فقهی، ج2 (معاملات)، ص314.

2- سید محمد سعید طباطبایی حکیم، منهاج الصالحین، ج3، ص41.

3- «هی بمنزله المطلقه». حر عاملی، وسائل الشیعه، ج21، ص335.

4- «أقول: لعله محمول علی الاستحباب بالنسبه إلی الوارث لما مرّ، أو علی کونها، بمنزله المطلّقه فی سقوط المهر لا فی ثبوت المتعه». حر عاملی، وسائل الشیعه، ج21، ص335.

5- حر عاملی، وسائل الشیعه، ج21، ص279.

د) متعه در طلاق خلع

در روایتی در قرب الاسناد از حضرت علی(علیه السلام) آمده است که حضرت فرمودند: «لکلّ مطلقه متعه إلاّ المختلعه »(1)

همچنین شیخ حر عاملی در کتاب الخلع و المبارات باب یازدهم تحت عنوان «باب عدم ثبوت المتعه للمختلعه » چهار روایت به این مضمون آورده اند که برای زن در طلاق خلع «متعه» وجودندارد.(2)

و نیز در روایت اول باب دهم از کتاب الخلع نیز روایتی آورده اند دالّ بر اینکه متمتع به متعه نمی شود.(3) حدیث اول باب یازدهم را از کافی شریف نقل می کند: محمد بن یعقوب، عن علی بن ابراهیم، عن ابیه، ابن ابی عمیر، عن حمّاد، عن الحلبی، عن ابی عبدالله (علیه السلام) قال: المختلعه لا تمتّع.

گفتار پنجم: مهر السنه (مهرمحمّدی)

اشاره

شیخ حرّ عاملی در کتاب بی بدیل وسائل الشیعه باب چهارم از ابواب المهور یازده روایت در زمینه ی مهرالسنه آورده اند.(4)

روایت اوّل چنین است: محمد بن یعقوب، عن محمد بن یحیی، عن احمد بن محمد بن عیسی، عن علی بن الحکم، عن معاویه بن وهب قال: سمعت اباعبدالله(علیه السلام)قول: ساق رسول الله (صلی الله علیه وآله) اثنتی عشره أوقیه و نشّاً، و الأوقیه