احکام مهریه درفقه شیعه صفحه 28

ص: 33

1- احمد حنبل، المسند: ج4،ص436؛ ر.ک: سید طاهر موسوی، المتعتان بین النص و الاجتهاد، ص156.

2- محمد حسن نجفی، جواهر الکلام، ج30، ص151.

3- «لیس منّا من لم یؤمن بکرّتنا ولم یستحلّ متعتنا». حر عاملی، وسائل الشیعه، ج21، ص7و8.

2- اَجَل (زمان مشخص و سررسید معلوم)؛

3- عقد مشتمل بر ایجاب و قبول؛

4-جدا شدن زن و مرد با انقضاء مدت، یا بذل مدت توسط مرد؛

5- عده؛

6- عدم میراث.(1)

این نوع نکاح توسط قانون مدنی جمهوری اسلامی ایران نیز به رسمیت شناخته شده و در ماده ی 1075آمده است «نکاح وقتی منقطع است که برای مدت معینی واقع شده باشد»، و ماده ی 1076بیان می دارد: «مدت نکاح منقطع باید کاملاً معین شود».

مهریه در نکاح منقطع از ارکان و شرط صحت نکاح منقطع است و ماده ی 1095 بیان می دارد: «در نکاح منقطع عدم مهر در عقد موجب بطلان است».

اگر در ازدواج دائم مهر ذکر نشود خللی به عقد نمی رساند و فقط عند اللزوم به مهرالمثل برمی گردد، ولی در ازدواج موقت لازم است که مهر ذکر شود و گرنه عقد باطل است. (2)

همچنین ماده ی 1096قانون مدنی می گوید: «در نکاح منقطع موت زن در اثناء موجب سقوط مهر نمی شود و همچنین است که اگر شوهر تا اخر مدت با او نزدیکی نکند».

در کتاب «المتعه» چنین آمده است: «اگر مدت سپری شد و بخاطر سببی مرد دخول نکرد زن استحقاق تمام مهر را دارد و گفته شده که استحقاق نصف مهر را دارد»(3)

حال اگر زن بعد از دخول ناشزه شد برخی حقوقدانان با توجه به ملاک این ماده در مورد فوت زن قائلندکه مهریه تجزیه نشده و زن مستحق مهر می باشد(4) ولی استاد محقق