احکام مهریه درفقه شیعه صفحه 29

ص: 34

1- ر.ک: سید طاهر موسوی، المتعتان بین النص و الاجتهاد، ص169و170.

2- « یشترط فی النکاح المنقطع ذکر المهر فلو أخَلَّ به بطل ». امام خمینی، تحریر الوسیله، ج2،ص259.

3- المتعه، تألیف مجموعه من العلماء و المفکرین، ص 119.

4- ابراهیم پولادی، مهریه و تعدیل آن، ص80.

داماد قائلند که «هرگاه زن بعد از نزدیکی و قبل از پایان مدت ناشزه شود، از مقدار مهریه نسبت به مدت کسر می گردد»(1)

حال این سؤالات مطرح است که:

اولاً: حکم نشوز قبل از دخول چیست؟

ثانیاً: کدام یک از این دو قول معتبر است ؟ و به چه دلیل؟

درماده ی 1097قانون مدنی میخوانیم: «در نکاح منقطع هرگاه شوهر قبل از نزدیکی تمام مدت را ببخشد باید نصف مهر را بدهد».

منظور از تمام مدت، باقیمانده ی آن است، بنابراین اگر بعد از چند ماه شوهر باقی مدت را به زن ببخشد، در صورتی که نزدیکی واقع نشده باشد زن مستحق نصف مهر است.(2)

البته با توجه به این ماده و ماده ی قبل، استبعادی در مسأله وجود دارد و آن اینکه زوج یک دقیقه یا یک روز قبل از تمام شدن مدت نکاح که یک سال بوده است بذل مدت می کند، حال اگر یک دقیقه را صبرکند و بذل مدت نکند باید تمام مهر را بپردازد واگر قبل از اتمام یک دقیقه بذل مدت کند فقط نصف مهر بر عهده ی اوخواهد آمد.

همچنین این سؤال قابل طرح است که اگر در عقد شرط عدم دخول شده باشد و مهر متبانیاً علی هذا الشرط قرارداده شده باشد وضع مهریه چگونه است؟

در ماده ی 1098آمده است: «در صورتی که نکاح اعم از دائم یا منقطع باطل بوده و نزدیکی واقع نشده، زن حق مهر ندارد و اگر مهر را گرفته شوهر می تواند آن را استرداد نماید».