احکام مهریه درفقه شیعه صفحه 30

ص: 35

1- سید مصطفی محقق داماد، بررسی فقهی حقوق خانواده ،ص 268.

2- ابراهیم پولادی، مهریه و تعدیل آن، ص80.

و در ماده ی1099 قانونگذار بیان داشته: «در صورت جهل زن به فساد نکاح و وقوع نزدیکی زن مستحق مهرالمثل است».

در این ماده کلمه ی نکاح مطلق و در مقام بیان است و هم شامل نکاح دائم و هم شامل نکاح منقطع می گردد.

نکته ی قابل تذکر دیگر اینکه مهر المتعه ویژه ی نکاح دایم است؛ زیرا حکم آن (ماده ی1093ق.م) ناظر به موردی است که مهر در عقد ذکر شده باشد و مرد پیش از نزدیکی زن را طلاق دهد و گفته شد که نیامدن مهر در نکاح منقطع موجب بطلان آن است و طلاق هم در نکاح منقطع راه ندارد. (1)

مبحث ششم: مهریه در نکاح نابالغ

در حدیث از امام صادق علیه السلام در رابطه با مردی که برای فرزند صغیرش زن گرفته بود پرسیدند و آن بزرگوار فرمود: « اگر صغیر در هنگام عقد دارای مال بوده است، پس مهر به عهده ی خود اوست و اگر دارای مالی نبوده است پدر ضامن مهر می باشد، خواه آنرا به عهده گرفته باشد یا نه»(2) و نیز در رساله ی توضیح المسائل حضرت آیه الله العظمی حاج سیدحسین بروجردی که با خودشان حاوی نظرات جمعی از مراجع سلف می باشد در مساله ی2388 چنین آمده: «اگر پدر، یا جد پدری برای پسرنابالغ خود زن بگیرد، چنانچه پسر در موقع عقد مالی داشته، مدیون مهر زن است و اگر در موقع عقدمالی نداشته پدر و یا جد او باید مهر زن را بدهند»(3) و در این مسأله برای هیچ یک از این مراجع عالیقدر حاشیه ای ذکر نشده که این به معنای تلقی به قبول و پذیرش این مسأله