احکام مهریه درفقه شیعه صفحه 43

ص: 48

1- شیخ مفید، رساله المهر، ص 20.

2- شهید ثانی، مسالک الافهام، ج 8، ص 168.

3- سید حسن طاهری خرم آبادی، رساله فی المهر، ص 80.

کسی که زیاد کند بر آن، برگردانده می شود به سنت و بیش تر از مهرالسنه چیزی بر او نیست»(1)

در رابطه با این روایت پنج تأمّل مطرح شده:

1- ضعف سند بواسطه ی محمد بن سنان و مفضَّل بن عمر؛

2- طعن در متن حدیث چون در ادامه شامل احکامی است که جای خدشه دارد، تا جایی که شهید ثانی در مسالک می گوید: «پس بنگر به این مطالب خلاف و عجیب، و احکامِ غریب در این خبر واهی. و پس از این، چگونه نیکو باشد استناد به این خبر در حکمی از این احکام و حال آنکه مدلول خبر در تمام احکام آن مخالف است با رأی علمای اسلام؟! بلکه شایسته نیست مثل این خبر که در کتب حدیثی نهاده شود، تا چه رسد که سند برای حکمی قرار داده شود»؛(2)

3- اِعراض اصحاب از روایت؛

4- تعارض این روایت با روایات دیگر؛

5- حمل بر استحباب.

جناب آیه الله طاهری خرم آبادی ضعف سند را نمی پذیرند و محمد بن سنان و مفضل بن عمر را ثقه می دانند و اعراض اصحاب را نیز نمی پذیرند؛ چه اینکه معتقدند شیخ صدوق به قسمتی از مضمون حدیث فتوی داده و همچنین نظر شهید ثانی در «مسالک» را نیز بواسطه ی همین فتوای «صدوق» نمی پذیرند و فتوای «صدوق» و «سید مرتضی» را دلیل بر عدم اعراض اصحاب می دانند و حمل بر استحباب را نیز خلاف ظاهر می دانند، و ایشان فقط تأمّل چهارم را می پذیرند که بین این روایت و روایات دیگر تعارض وجود