آشنایی با فقه شافعی صفحه 106

ص:120

نیت

1.نمازگزار از آغاز تا پایان نماز باید بداند چه نمازی می خواند و ان را برای انجام فرمان خداوند بجا آورد.

2.به زبان آوردن نیت لازم نیست،ولی نسبت دادن نمازگزاری برای خداوند،نیت استقبال قبله و تعداد رکعت ها و نیت ادا و یا قضا بودن،مستحب است.

3.نیت سه شرط دارد:

-عزم انجام کار؛پس اگر کسی بعد از نیت نمودن بگوید:«إن شاء الله»،نمازش درست نیست.

-انجام ندادن کار مخالف نیت؛همچون نیت خروج از نماز.

-همزمانی با گفتن تکبیره الاحرام.

قیام

1.قیام-یعنی ایستاده بودن-برای کسی که توانایی ایستادن دارد،اگرچه به جایی و یا به کسی تکیه کند،واجب است.

2.اگر کسی نتواند ایستاده نماز بخواند،به هر صورتی که می تواند،نشسته نماز بگزارد؛همچنین اگر نتوانست بنشیند،خوابیده بر پهلو و یا پشت نماز بخواند.

تکبیره الاحرام

نماز با گفتن«الله اکبر»آغاز می شود و به ان«تکبیره الاحرام»می گویند،زیرا با همین تکبیر است که بسیاری از کارها که قبل از نماز جایز بود،بر نمازگزار حرام می شود؛مانند خوردن،آشامیدن،خندیدن،گریستن و...

برخی از احکام تکبیره الاحرام:

1.به عربی صحیح گفته شود؛

2.طوری بگوید که در صورت سالم بودن حس شنوایی و نبودن مانع،همه حروف آن را بشنود(یعنی آهسته نگوید)