آشنایی با فقه شافعی صفحه 151

ص:165

چکیده مطالب

1.کسی که به سبب مریضی از قیام نمودن عاجز شود،نمازش را نشسته می گذارد.

2.اگر به انجام رکوع و سجود قادر نباشد،رکوع و سجودش را به اشاره انجام می دهد.

3.هر گاه نمازگزار به خواندن نماز نشسته هم قادر نباشد،می تواند بر پهلو و رو به قبله خوابیده و با اشاره نماز بگذارد.

4.اگر کسی به قصد غیر معصیت،مسافرت نماید و مقدار مسیر مسافرت او 96 کیلومتر باشد،برای او جایز است که نمازهای ظهر،عصر و عشاء را به صورت«قصر»انجام دهد.

5.قصر نمازهای مذکور را زمانی شروع می کند که مدت سفرش کمتر از سه روز نباشد.اما اگر مدت سفرش کمتر از سه روز باشد،نمازها را به طور کامل بجا آوردن افضل باشد.

6.اگر شخص مسافر اقامتِ چهار شبانه روز-بدون در نظر گرفتن روز ورود و روز خروج-را قصد کند،نمازهای مذکوره را به طور کامل انجام می دهد.

7.جمع میان نماز ظهر و عصر و میان نماز مغرب و عشاء هنگام سفری که در آن نماز به صورت قصر انجام می گیرد،در«عرفه»و هنگام باران شدید جایزمی باشد.

8.جمع صلاتین به دو صورت جایز است:جمع تقدیم و جمع تأخیر.

پرسش ها

1.شخص مریض نماز خویش را چگونه اقامه می کند؟توضیح دهید.

2.برای چه کسی خواندن نماز به صورت قصر جایز است؟

3.اگر شخص مسافر قصد اقامت شش روزه نماید،نمازش را به چه صورت انجام می دهد؟