آشنایی با فقه شافعی صفحه 218

ص:232

-امر به معروف و نهی از منکر واجب کفایی است؛

-سعادت و رستگاری برای کسانی است که امر به معروف و نهی از منکر را برپا می دارند؛

-قیام به امر به معروف و نهی از منکر،نشانه صلاح و موجب تکامل انسان مؤمن می باشد؛

-یکی از صفات مؤمنین واقعی،اقدام به امر به معروف و نهی از منکر است؛

-بی توجهی به امر به معروف و نهی از منکر و ترک آن گناه کبیره بوده و موجب لعنت خداوند است؛

-خیریت و نیکویی امّت اسلام بسته به برپایی امر به معروف و نهی از منکر است؛

-امر به معروف و نهی از منکر در اهمیت کمتر از نماز و زکات نیست؛

-اگر مردم امر به معروف و نهی از منکر را ترک کنند:عذاب فراگیر خداوند همه را یکجا دربر خواهد گرفت؛بدترین انسان ها بر مردم مسلّط خواهند شد و دعاهای نیکوترین انسان ها اجابت نخواهد شد...

تعریف معروف و منکر

تعریف معروف:هر گونه سخن و رفتاری که موجب رضایت و خوشنودی پروردگار باشد،«معروف»نامیده می شود.

بنابر این،می توان همه واجبات و مستحبات احکام دین را از مصادیق معروف دانست.

تعریف منکر:هر گونه سخن و رفتاری که بر خلاف رضایت و خوشنودی پروردگار باشد،«منکر»نامیده می شود.

از این رو،مصادیق منکر در احکام دین کلیه محرّمات و مکروهات خواهد بود.

با توجه به تعاریف معروف و منکر،گفته اند:

-«امر به معروف»عبارت است از واداشتن افراد جامعه به انجام کارهای واجب و مستحب؛

-«نهی از منکر»عبارت است از بازداشتن مردم از کارهای حرام و مکروه.