آشنایی با فقه شافعی صفحه 243

ص:257

درس پنجاه و سوم:محرم و نامحرم

اشاره

قال الله تعالی: قُلْ لِلْمُؤْمِنِینَ یَغُضُّوا مِنْ أَبْصارِهِمْ وَ یَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ذلِکَ أَزْکی لَهُمْ إِنَّ اللّهَ خَبِیرٌ بِما یَصْنَعُونَ (سوره نور/30)

به مؤمنان بگو چشمهای خود را(از نگاه به نامحرمان)فروگیرند،و عفاف خود را حفظ کنند؛این برای آنان پاکیزه تر است؛خداوند از آنچه انجام می دهید آگاه است !

درآمد

قدرت بینایی و نگاه کردن،از نعمت های بزرگ الهی برای انسان است و او باید از این نعمت در راه کمال و ترقی خود و جامعه خویش استفاده کند.

نگاه به طبیعت و زیبایی های آن-اگر تجاوز به حقوقو دیگران نباشد-اشکال ندارد.خودداری از نگاه به نامحرمان و حفظ خود از نگاه افراد غریبه،احکام خاصی دارد که در این بخش با برخی از آنها آشنا خواهیم شد.

محرم و نامحرم

محرم کسی است که ازدواج با او حرام است و در نگاه به او محدودیتی که نسبت به سایر افراد هست،نمی باشد.