آشنایی با فقه شافعی صفحه 27

ص:41

نجاسات

نجاست در لغت،عبارت است از آنچه که انسان از آن بدش بیاید و لو اینکه پاک هم باشد.

اما در شرع،چیز ناپاکی است که مانع از صحّت نماز گردد.البته،در زمانی که به آب و خاک دسترسی و یا امکان استفاده از آنها را نداشته باشد،مانع صحت نماز نخواهد بود.

انواع نجاسات بسیار است که مهم ترین آنها:

1.ادرار(بول)؛

2.مدفوع(غائط)؛3.قیء؛4.مذی؛5.ودی؛6.منی حیوانات نجس و حرام گوشت (1)؛7.خون جاری؛8.قیح؛9.آب قروح؛10.علقه؛11.مردار؛12.خمر؛13.نبیذ؛14.سگ؛15.خوک؛16.هر حیوانی که از سگ و خوک متولد شود.17.شیر حیوانات حرامگوشت.18.منی سگ و خوک و آنچه از آن دو متولدشود.«طهارت»غیر از«نظافت»است و ممکن است چیزی تمیز باشد،ولی از نظر احکام اسلام،پاک نباشد.خواسته اسلام،هم طهارت است و هم نظافت؛یعنی انسان باید به فکر پاکی و تمیزی خود و محیط و زندگی خود باشد،ولی اکنون سخن در باره طهارت و نجاست است.

احکام ادرار و مدفوع

1.ادرار و مدفوع آدمی به طور مطلق نجس می باشد.