آشنایی با فقه شافعی صفحه 28

ص:42

2.فضله حیوانات بنابر یک قول مطلقاً(حلال گوشت یا حرام گوشت)نجس می باشد.

3.بنابر قول دیگر،فضله حیوانات حلال گوشت،طاهر می باشد. (1)

مذی و ودی

1.«مذی»آب سفید رقیقی است که از مردان و زنان به هنگام برانگیخته شدن شهوت بدون احساس لذت خاص خارج می شود.

2.«ودی»آب سفید کدر غلیظی است که پس از ادرار خارج می شود.

3.در نجس بودن مذی و ودی همه علمای مذهب اتفاق نظر دارند.

احکام خون

1.بجز چهار مورد ذیل،هر نوع خون جاری ای نجس و ناپاک است:

شیر حیوان حلال گوشت که به رنگ خون خارج شود؛

منی آدمی و حیوان حلال گوشت که به رنگ خون درآید و از راه معمولی و معتاد خارج شود؛

تخم مرغی که به رنگ خون درآمده باشد؛

خون حیوان طاهری که به علقه و یا مضغه تبدیل شده باشد. (2)

2.خون غیر جاری-مانند خون کبد و طحال-پاک می باشد.

3.خون حیواناتی که خون جهنده ندارند،به سه شرط قابل گذشت است:

بدون ضرورت با چیز دیگری مخلوط نشده باشد؛

در اثر فعل شخص نباشد؛

در لباس باشد؛پس اگر در غیر آن باشد،از آن گذشت نمی شود. (3)