آشنایی با فقه شافعی صفحه 31

ص:45

1.مرده آدمی هم مثل مرده موجودات ذی روح دیگر،نجس می باشد؛

2.مرده آدمی بنابر روایت وارده طاهر است. (1)

قیء،قیح،آب قروح و علقه

قیء آن چیزی است که به طور یقینی از معده وارد دهان شود.

قیح،ماده سفیدرنگ چرکی است که از خون بوجود آید و بدبو باشد.

قروح جمع قرح و به معنی زخم اسلحه و یا دانه های چرکی که بر روی پوست بدن درآید،می باشد.پس آبی که از جای زخم و یا دانه های چرکی بیرون می آید،اگر بدبو باشد،نجس است.

علقه،خون بسته ای است که از رحِم زن خارج شود و همانند خون حیض نجس باشد.

خمر و نبیذ

خمر[شراب]و هر مایع مست کننده نجس است.

نبیذ شرابی است که از انگور،خرما،جو،گندم،عسل و...گرفته می شود و خصوصیت مست کنندگی دارد و همانند خمر نجس است.

سگ و خوک

سگ و خوک نجس العین می باشند.

هر حیوانی که از این دو متولد می شود،نجس می باشد.

شیر حیوانات

شیر حیوانات حرام گوشت،نجس است.