آشنایی با فقه شافعی صفحه 50

ص:64

چکیده مطالب

1.وضو در لغت از«وضاءه»گرفته شده که به معنای پاکیزگی است؛و در شرع مقدّس اسلام نامی برای رسیدن آب به اعضای مخصوصی از بدن همراه با نیت است.

2.شرطهای صحت وضو:اسلام،قدرت تشخیص،آب پاک،عدم وجود حالتی منافی با وضو،عدم وجود حائل،جریان آب،شناخت،تشخیص فرض ها از سنت ها.

3.فرض های وضو عبارتند از:نیت،شستن صورت،شستن دو دست با دو آرنج،مسح(و یا شستن)قسمتی از سر،شستن دو پا با دو قوزک،مراعات ترتیب.

پرسش ها

1.وضو در لغت به چه معناست؟معنای اصطلاحی وضو را نیز توضیح دهید و نوع ارتباط این دو معنا را بازگو نمایید.

2.شرط ای صحت وضو را نام ببرید.

3.اگر وضوگیرنده نداند که آبی که در برابرش قرار گرفته،پاک است،تکلیفش چیست؟

4.عدم وجود حائل که یکی از شرطهای صحت وضو است،به چه معناست؟

5.حد اقل تشخیص فرض های وضو از سنت های آن به چه نحوی است؟

6.فرض های وضو را نام ببرید.

7.آیا وضوی کسی که نیت وضو را تا پایان تداوم نمی دهد،صحیح است؟در این صورت تکلیفش چیست؟