آشنایی با فقه شافعی صفحه 54

ص:68

درس دوازدهم:وضو(3)

اشاره

صفوان بن عسال(رضی الله عنه)قال:«کان رسول الله صلی الله علیه و آله یأمرنا إذا کنا سفرا ألا ننزع خفافنا ثلاثه أیام ولیالیهن إلا من جنابه،لکن من غائط وبول ونوم».(سنن ترمذی/ح:96)

صفوان پسر عسال(رضی الله عنه)گوید:زمانی که ما در مسافرت به سر می بردیم رسول خدا صلی الله علیه و آله به ما دستور می داد که پاپوش های خودرا به خاطر مدفوع،ادرار و خواب به مدت سه شبانه روز[برای وضوء گرفتن]از پا درنیاریم مگر در حال[غسل]جنابت.

نواقض وضو

نواقض جمع ناقض بوده و در باب وضو به معنای شکننده وضو به کار گرفته می شود.

شکننده های وضو عبارتند از:

1.آن چیزی که از دو راه بیرون آید؛

2.خواب؛

3.زوال عقل به علت مستی،مریضی و یا بی هوشی؛

4.لمس پوست زن نامحرم[برای مرد]اگرچه مرده باشد؛باید دانست که مصافحه نمودن[دست دادن]با زن نامحرم حرام است.