تاریخ علم اصول و فقه در شیعه صفحه 156

ص:169

1- (1) .همان،ج2،ص429-430.
2- (2) .ابن ادریس،السرائر،ص338،35.
3- (3) .محقق حلی،المعتبر،ج1،ص446،435،257،74،ج2،ص89؛المسائل العزیه،ص129؛المسائل المصریه،ص209،205،201.
4- (4) .آبی،کشف الرموز،ج1،ص321،254،137،117،111،....
5- (5) .علامه حلی،مختلف الشیعه،ج1،ص484،482،476،184؛منتهی المطلب،ج1،ص41،ج3،ص276،274،254؛تذکره الفقهاء،ج1،ص72،20؛تحریر الاحکام،ج1،ص162،160.
6- (6) .فخر المحققین،ایضاح الفوائد،ج3،ص186.
7- (7) .شهید اول،الذکری،چ34،17،16،15،11؛البیان،ص337،311،201،193،191؛الدروس،ج1،ص439،ج2،ص336،273؛غایه المراد،ج1،ص83،17؛شهید ثانی،الروضه البهیه،ج5،ص401،ج8،ص57.

شرحی بر دو متن مختصر الجمل و العقود و الایجاز از شیخ طوسی،بذل توجه به مسئله اختلاف الحدیث،و سرانجام توجه خاص راوندی به تفسیر نگاری،از ویژگی هایی است که ارتباط ریشه دار فقه راوندی با سنت های مکتب شیخ طوسی را نشان می دهد.در مقابل تألیف شرحی بر الذریعه،سید مرتضی و تألیف رساله ای در اختلافات کلامی میان شیخ مفید و سید مرتضی (1)از جمله مواردی است که در کنار موضع راوندی در قبال حجیت خبر واحد ارتباط او با تعالیم مکتب متکلمان را آشکار می سازد.در مجموع چنان که بررسی شد،اندیشه فقهی راوندی را باید برآیندی از ریزبینی های دو مکتب و نگرش انتقادی شخص راوندی تلقی کرد.

سدیدالدین حمصی

اشاره

-2

حمصی در عصر خود بیشتر در جایگاه متکلم شناخته شده بود.منتجب الدین از شاگردان خاص حمصی،او را علامه زمانش در اصول خوانده است.در آثار مرتبط با حوزه حله،حمصی فقیهی مطرح بوده و برخی فتاوای او مورد توجه ایشان قرار گرفته و در آثارشان نقل شده است. (3)