تاریخ علم اصول و فقه در شیعه صفحه 221

ص:234

1- (1) .ابن طاووس،فتح الابواب،ص292.
2- (2) .ابن طاووس،الاجازات،ص46.
3- (3) .ابن طاووس،اقبال،ص5 و فرج،ص97.

علم شریعت است؛چنان که درباره کلام نیز تعبیر اصول دین را ترجیح می داده است. (1)علم شریعت،تعبیری بود که به نظر ابن طاووس می توانست هم فقه عرفی مورد نقد او و هم فقه به معنایی که او پیشنهای می کرد و اصرار نداشت نام آن را فقه گذارد،را در برگیرد.

اقتدار فقه و اصول

1-محقق حلی

اشاره

-2

جایگاه محقق حلی در حله را باید در پرتو ستایش هایی که معاصرانش از او کرده اند،بازشناخت.بی تکلف ترین مدح در این باره از علامه حلی است که او را«افضل اهل عصر خود در فقه»شمرده (3)و آبی(صاحب کشف الرموز)نیز او را شاخص و رأس عالمان حله در عصر خود گفته است. (4)حسین بن فضل از دیگر شاگردان او از او با عنوان«شیخ بزرگان اصحاب امامیه و فضلای آن»یادکرده است. (5)