تاریخ علم اصول و فقه در شیعه صفحه 329

ص:342

1- (1) .همان،ج 7،ص546.
2- (2) .همان،ص546.
3- (3) .همان،ص547.
4- (4) .همان،ج 4،ص206.
5- (5) .همان،ج3،ص436.
6- (6) .مجمع الفایده،ج12،ص180.

-در صورت اثبات اجماع دخولی مخالفت با آن را جایز نمی شمارد. (1)

-در مواردی نام اجماع را پیش از دیگر دلیل ها می آورد؛مثلا در مبحث مستحب بودن وضو برای نماز و طواف می نویسد:«گویا دلیل آن اجماع،آیه و روایات است؛اما به شهرت اهمیت نمی دهد». (2)

حتی عمل مشهور را جابر ضعف سند نمی شمارد. (3)

-اجماع منقول را حجت می داند. (4)

ب)حجت بودن خبر واحد

به محقق اردبیلی نسبت داده اند که فقط خبر صحیح اعلائی را حجت می داند(دو نفر عادل به عدالت راوی شهادت بدهند).از مجمع الفایده خلاف مدعای فوق استفاده می شود.حتی به بعضی مرسلات هم عمل کرده؛بله!در استناد به اخبار درباره صدور،جهت صدور ظهور،اخبار معارض و...کمال دقت را به کار بسته است.حتی خبر واحد وارد از طریق اهل سنت را نیز حجت می داند:«فلا ینبغی الاعراض عن الاخبار النبویه التی رواها العامه؛فانها لیست الا مثل ما ذکرناه». (5)

ج)حجیت ظاهر قرآن

ظاهر قرآن حجت است و ظاهر قرآن را نمی توان با خبر واحد تخیص زد؛ (6)