قاعده من ملک صفحه 159

صفحه 159

ص:162


1- (1) . همان.
2- (2) . مشاکله این است که انسان مراد خود را با عبارت پیشین بیان کند تا کلامش با کلام قبلی یکسان باشد. مثلاً درقرآن آمده است: «وَیَمْکُرُونَ وَیَمْکُرُ اللّهُ وَاللّهُ خَیْرُ الْمَاکِرِینَ» (انفال: 30) خالق متعال محال است که مکر کند،

تطابق است. مثل قول آن که گفت: «برایم تن پوش و پیراهنی بپزید!».(1)

نقد مرحوم آیه اللّه فاضل لنکرانی بر کلام امام خمینی

مرحوم والد محقق ما قدس سره پس از نقل کلام مرحوم امام قدس سره، آن را مورد مناقشه قرار داده و نظر شیخ اعظم قدس سره را پذیرفته است. وی می نویسد:

«هذا، ولکن الظاهر انه حیث کانت القاعده مسوقه لإفاده ملکیه الإقرار فی مورد ملکیه الشیء، ولا یلائم ذلک التعبیر بالملکیه، مع کون المراد بها غیر معناها، بل ما هو لازم أعم منها، فیکون ذلک قرینه علی ان المراد بها هی السلطنه،... مع انّ القاعده علی ما یستفاد من موارد استدلالات الأصحاب بها مسوقه لإفاده مثل نفوذ إقرار الصبیّ فی التصرفات الجائزه له، واللازم معناها بحیث ینطبق علیها، ولا مجال لحملها علی معنی یخرج منه کثیر من الموارد، فالإنصاف ان جعل ملک الإقرار قرینه علی ان المراد بملک الشیء أیضاً هو السلطنه علیه لا الملکیه الاصطلاحیه صحیح».(2)

کتابخانه بالقرآن کتابخانه بالقرآن
نرم افزار موبایل کتابخانه

دسترسی آسان به کلیه کتاب ها با قابلیت هایی نظیر کتابخانه شخصی و برنامه ریزی مطالعه کتاب

دانلود نرم افزار کتابخانه