مشروعیت و ضرورت اجرای حدود اسلامی در زمان غیبت صفحه 58

ص:63

1- (1) . من لا یحضره الفقیه، ج 4، ص 51.
2- (2) تهذیب الأحکام، ج 6، ص 314 و ج 10، ص 155.
3- (3) . ر. ک: معجم رجال الحدیث، ج 9، ص 269.
4- (4) . رجال النجاشی، ص 315، رقم 863.
5- (5) . الخلاصه، ص 389.

«قاسم بن محمّد» استفاده می شود؛ گرچه نمی توان عدم عدالت او را استفاده کرد.

درباره «سلیمان بن داود» باید گفت مرحوم علّامه و ابن داود این شخص را در قسم دوم کتاب رجالی خودشان - که شرح حال مجروحین یا کسانی که نسبت به آن ها توقف نموده اند، می باشد - ذکر کرده اند. از ابن غضائری نیز نقل نموده اند که وی این شخص را تضعیف نموده است.

مرحوم علّامه در خلاصه می نویسد: «قال ابن الغضائری: أنّه ضعیف جدّاً لا یلتفت إلیه یوضع کثیراً علی المهمات».(1) البته مرحوم نجاشی او راتوثیق نموده است و از ظاهر عبارت شیخ طوسی رحمه الله در الفهرست نیز عدم ضعف، و بلکه اعتماد بر کتاب او استفاده می شود.

«حفص بن غیاث» را بسیاری از علمای رجال، عامّ المذهب می دانند.

کشّی در رجال(2) و مرحوم شیخ طوسی در رجال و الفهرست به عامی بودن او تصریح کرده اند. البته، از برخی روایات در کافی در اصول و روضه وارد شده است خلاف این مطلب استظهار می شود. ولی به هر حال، شیخ طوسی رحمه الله ادّعا نموده است طائفه امامیه بر عمل به روایات او اجماع دارند و کتاب او را مورد اعتماد می دانند.

نتیجه آن که این روایت اگرچه از جهت برخی روات مورد اشکال و ضعف است، ولی چون اصحاب برطبق آن عمل کرده و آن را تلقّی به قبول نموده اند، می توان آن را معتبر به شمار آورد.