مکاسب محرمه: درس های خارج فقه حضرت آیه الله حاج شیخ محمدجواد فاضل لنکرانی دام ظله جلد اول صفحه 254

ص:257

نتیجۀ بررسی روایات، این شد که محلّ بحث ما در صورت دوم از تلقیح مصنوعی، این است که با کمک ابزار پزشکی، نطفه و اسپرم مردی در رحم زن اجنبیّه قرار داده شود. اشکالی که در همۀ این روایات وجود دارد، عبارت است از عدم شمول حکم روایات نسبت به مسئلۀ مورد بحث؛ یعنی این روایات، یک ملاک کلّی را به دست نمی دهند که قرار دادن نطفه در رحم اجنبیّه به هر طریقی که باشد، حرام است. از این رو، نمی توان در مقام استدلال، به این روایات استناد کرد و حکم به حرمت تلقیح در این فرض نمود.

1-2- آیات قرآن کریم

1-2-1. آیۀ اوّل:

«وَ قُلْ لِلْمُؤْمِناتِ یَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصارِهِنَّ وَ یَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ»؛1 به زنان مؤمن بگو نگاه های خود را بپوشانند و فرج های خود را حفظ کنند.

استدلال کنندگان به این آیۀ شریفه با توجّه به عبارت «یحفظن فروجهنّ» که به زنان امر شده تا از فروج خود محافظت نمایند و با اضافه کردن این مطلب که در آیۀ شریفه، متعلّق «یحفظن» حذف شده است، معتقدند که حذف متعلّق، دلالت بر عموم می کند و در نتیجه، زن باید فرج خود را از هر امری حفظ کند، مثل نگاه، لمس، مقاربت و.... از این رو باید گفت: این آیۀ شریفه فرض مسئلۀ ما را نیز در بر می گیرد و بر زن واجب است که فرج خود را از نطفۀ حرام حفظ کند، حتّی اگر این نطفه را با کمک ابزار پزشکی در رحم او قرار دهند.

سه اشکال به این استدلال، وارد است که در ادامۀ بحث به آن اشاره می شود:

نخست این که: استدلال به این آیه، متوقّف است بر این که قاعدۀ «حذف المتعلّق یدلّ علی العموم» را بپذیریم؛ در حالی که هیچ اصل و دلیلی از این قاعده پشیبانی