آرمیدگان در بقیع صفحه 174

هنگامی که قیس از دنیا رفت، عبده بن طبیب درباره اش چنین سرود:

علیک سَلامُ اللهِ، قَیْسَ بن عاصمٍ

سلام ورحمت خدا بر تو ای قیس بن عاصم! تا آن زمان که رحمتش شامل حال مخلوقات است. مرگ قیس مرگ یک فرد نبود، بلکه مرگ او بنیان قومی را درهم ریخت.

قیس، مدفون در بقیع

قیس بن عاصم، تا سال 20 هجرت در قید حیات بود و در دورۀ خلافت عمر، خلیفه دوم، بدرود زندگی گفت؛ «فَصَلَّی عَلَیهِ عُمَرُ وَ جَمَاعَهٌ مِنَ المُسلِمِینَ وَ دَفَنُوهُ فِی البَقِیعِ» (1)؛ «عمر با گروهی از مسلمانان بر او نماز گزاردند و در بقیع دفنش کردند».

37. عبدالله بن عتیک

عبدالله بن قیس بن اسود، از طایفه بنی سلمه، مردی انصاری و اهل مدینه است. او از نامداران مدینه و از صحابه و یاران با وفای پیامبرخدا(صلی الله علیه و آله) است.

عبدالله بن عتیک، با تبلیغات مُصعب بن عمیر، در جریان رسالت پیامبر قرار گرفت. او برای دیدن پیامبر(صلی الله علیه و آله) به مکه رفت و آن حضرت را در عقبه ملاقات کرد و اسلام آورد.

ابن عتیک، مجاهدی انصاری

عبدالله بن عتیک، دارای روحیه جهادگری و مبارزه بود و از این رو، در بیشتر جنگ ها شرکت داشت و خود در سریه ای پیشگام بود و آرمان پیامبر(صلی الله علیه و آله) را محقّق ساخت.