آرمیدگان در بقیع صفحه 55

به سیرت رسول الله(صلی الله علیه و آله) به مدینه هجرت کردند تا در کنار رسول خاتم(صلی الله علیه و آله) آرامش یابند.

بقیع، همان مکانی است که پیامبر(صلی الله علیه و آله) فرمود: «از این آرامگاه، هفتاد هزار تن محشور می شوند و بدون حساب وارد بهشت می گردند؛ گویا صورت های ایشان، ماه شب چهارده است»؛ «وُجُوهُهُمْ مِثْلُ الْقَمَرِ لَیْلَهَ الْبَدْر». (1)

بقیع، جگرگوشگانی از پیامبر(صلی الله علیه و آله) را نیز در دل نهفته دارد:

امام حسن مجتبی(علیه السلام)؛ سبطی از دو سبط، همو که با برادر خویش همواره بر دوش نبی(صلی الله علیه و آله) بود. همو که صلح قهرمانانه و شهادت ایثارگرانه و عشق بازی میدان طف را به نمایش تاریخ بشری نهاد.

امام عارفان و سید ساجدین(علیه السلام)، که باقیمانده حادثه طف و تداوم بخش وجود امامت بود؛ او که میدان های نبرد و مجاهدت را با حضور در حادثه طف و با دعاهای حماسی اش در کنار تربت پاک پیامبرخدا(صلی الله علیه و آله)، از خود بروز داد. اوست زینت پرستندگان، صبور و مقاوم میدان های پس از حادثه عاشورا. پس از اسارتش، دودمان اموی را به خاک سیاه نشاند.

باقرالعلوم(علیه السلام)؛ شکافنده دانش ها و برون آورنده هسته علم از درون کائنات، که فضایی علمی و افقی نوین را فراروی شیعیانش گشود.

صادق آل البیت(علیه السلام) ؛ آن پیشوای صادق، نشردهنده حقایق، راهبر و راهنمای کشتی امت اسلام درگرداب ها و طوفان ها که در برابر تحریف های مبطلان و غالیان و بدعت مغرضان، لوای علم و آگاهی و تربیت عالمان فرهیخته را برافراشت.

و نیز دختران پیامبرخاتم(صلی الله علیه و آله)، خواهران بانوی دو جهان و بیت الأحزانش.

قبر غمبار و یادآورنده جانبازی میدان عشق، امّ البنین، مادر پسرانی که در کربلا به دست غولان و سفاکان پرپر شدند.