آرمیدگان در بقیع صفحه 67

ابوسعید خدری، سعد بن مالک بن شیبان انصاری است. او از مشهوران صحابه و فضلای ایشان بوده و از کسانی است که روایات فراوانی از پیامبر نقل کرده است. در سال74 پس از هجرت وفات یافت و در بقیع گردید.

وقال الشیخ الطوسی: توفّی ابوسعید فی یوم الجمعه، سنه أربع و سبعین و دفن بالبقیع و هو ابن أربع و تسعین. (1)

شیخ طوسی گفته است: ابوسعید خدری، در روز جمعه، در سال74 ه .ق از دنیا رفت در حالی که دارای سنی 94 ساله بود و در بقیع دفن گردید.

وصیت ابوسعید خدری

ابن عساکر، از عبدالرحمان، پسر ابوسعید خدری نقل کرده که گفت: پدرم به من این گونه سفارش کرد: پسرم! سن من بسیار بالارفته و زمان رفتنم فرار رسیده است. سپس گفت: دستم را بگیر. وقتی دستش را گرفتم، گفت: به بقیع برویم. او را درحالی که به دستم تکیه داشت، به بقیع بردم، تا این که به مکانی در بقیع رسیدیم که کسی در آنجا دفن نشده بود. به من امر کرد: پسرم! هرگاه از دنیا رفتم مرا در این مکان دفن کن. در آن خیمه ای بر پا مکن و آتشی میفروز. بر من گریه نکن. کسی را به جهت دفن من آزار مده. متواضعانه پشت سرم حرکت کن. وقتی مردم ما را می دیدند، می پرسیدند: به کجا می روید؟ چیزی به آنان نگفتم و پدرم از پاسخ دادن منعم نمود. آن گاه که لحظه وفاتش رسید، او را به بقیع بردم، مردم جمع شدند به گونه ای که پر و آکنده از جمعیت شده بود. (2)

4. اسید بن حضیر بن سماک اشهلی

وی از بزرگان صحابه پیامبر(صلی الله علیه و آله) و از نقبا و بزرگان انصار است؛ فردی است که در زمان ورود پیامبر(صلی الله علیه و آله) و مهاجران (از مکه) به مدینه، خانه اش را در اختیار مهاجران قرار