راه های فقهی رهایی از مخالفت با احکام شرع صفحه 43

ص:56

1- (1) سورۀ نساء، آیۀ 142.
2- (2) سورۀ بقره، آیۀ 9.
3- (3) سورۀ انفال، آیۀ 62.

مبحث چهارم: واژۀ «کید» در قرآن

اشاره

واژۀ کید در قرآن در موارد متعددی استعمال شده است؛ از جمله:

1. انتساب کید به خداوند

(سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَیْثُ لا یَعْلَمُونَ * وَ أُمْلِی لَهُمْ إِنَّ کَیْدِی مَتِینٌ) (1)

غافلگیرشان می کنیم از جایی که احتمال نمی دهند و به آنان مهلت می دهیم، به درستی که کید من محکم است.

2. انتساب کید به خداوند و به منافقان

إِنَّهُمْ یَکِیدُونَ کَیْداً * وَ أَکِیدُ کَیْداً (2)

آنان پیوسته حیله می کنند، و من هم در برابر آنان چاره می کنم!

3. انتساب کید به حضرت یوسف

(کَذلِکَ کِدْنا لِیُوسُفَ ما کانَ لِیَأْخُذَ أَخاهُ فِی دِینِ الْمَلِکِ إِلاّ أَنْ یَشاءَ اللّهُ) (3)

و این گونه کید به یوسف آموختیم وگرنه، این طور نبود که یوسف بتواند برادرش را طبق قانون پادشاه بگیرد، مگر این که خدا بخواهد.

4. انتساب کید به شیطان

(فَقاتِلُوا أَوْلِیاءَ الشَّیْطانِ إِنَّ کَیْدَ الشَّیْطانِ کانَ ضَعِیفاً) (4)

پس شما با یاران شیطان، پیکار کنید! (و از آنان نهراسید!) زیرا نقشه شیطان، (همانند قدرتش) ضعیف است.