بیان احکام با کلام ائمه علیهم السلام : گزیده کتاب کافی و اصول دیگر صفحه 201

ص: 202

و آدم علیه السلام به خاطر بزرگ داشت و شکوه و عظمتش آن را روی دوش خود حمل می کرد و هرگاه خسته می شد جبرئیل آنان برمی داشت تا این که آن را به مکّه آورد و پیوسته به آن انس می گرفت و شب و روز اقرار را برای او تازه می کرد.

هنگامی که خداوند عزّ و جلّ کعبه را ساخت حجر را در همان مکان گذارد، زیرا خداوند تبارک و تعالی در همان مکان از فرزندان آدم پیمان گرفته بود و در همان مکان میثاق را بر دهان آن فرشته نهاده بود. به همین جهت در آن رکن گذارده شد. آدم را از مکان کعبه به کوه صفا و حوّا را به کوه مروه فاصله داد و حجر الاسود را در آن رکن گذارد.

هنگامی که آدم از صفا نگاه کرد و حجر را دید که در رکن نهاده شده، اللّه اکبر و لا اله الاّ اللّه گفت و خدا را به بزرگی یاد کرد. به همین سبب سنّت بر این جاری شد که به هنگام آغاز سعی تکبیر بگویند و روی خود را از طرف صفا به رکنی که حجر الاسود در آن نهاده شده متوجّه سازند، زیرا خداوند میثاق و عهد را به او سپرد و به دیگر فرشتگان نسپرد. زیرا هنگامی که خداوند عزّ و جلّ برای ربوبیت خود، نبوّت حضرت محمّد صلّی اللّه علیه و آله و وصایت و جانشینی حضرت مولا علی صلوات الله علیه پیمان گرفت، فرشتگان سخت به هراس افتادند و ارکان وجودشان لرزید.

پس نخستین موجودی که دراین باره به اقرار بشتافت همان فرشته حجر الاسود بود، و در میان فرشتگان کسی نبود که از او بیشتر محمّد و آل محمّد صلّی اللّه علیه و آله را دوست بدارد و به همین سبب خداوند عزّ و جلّ آن را برگزید و میثاق را بر دهان او نهاد و در روز قیامت در حالتی می آید که زبانی گویا و چشمی بینا دارد، و دربارۀ کسی که در آن مکان با او دیدار کرده و میثاق را محفوظ داشته است شهادت می دهد.

257- آغاز خانه کعبه و طواف

1- الشیخ الکلینی، بإسناده عَنْ أَبِی عَبَّادٍ عِمْرَانَ بْنِ عَطِیَّهَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اَللَّهِ صلوات الله علیه قَالَ: بَیْنَا أَبِی صلوات الله علیه وَ أَنَا فِی اَلطَّوَافِ إِذْ أَقْبَلَ رَجُلٌ شَرْجَبٌ مِنَ اَلرِّجَالِ فَقُلْتُ وَ مَا اَلشَّرْجَبُ أَصْلَحَکَ اَللَّهُ قَالَ اَلطَّوِیلُ فَقَالَ اَلسَّلاَمُ عَلَیْکُمْ وَ أَدْخَلَ رَأْسَهُ بَیْنِی وَ بَیْنَ أَبِی قَالَ فَالْتَفَتَ إِلَیْهِ أَبِی وَ أَنَا فَرَدَدْنَا عَلَیْهِ اَلسَّلاَمَ ثُمَّ قَالَ أَسْأَلُکَ رَحِمَکَ اَللَّهُ فَقَالَ لَهُ أَبِی نَقْضِی طَوَافَنَا ثُمَّ تَسْأَلُنِی فَلَمَّا قَضَی أَبِیَ اَلطَّوَافَ دَخَلْنَا اَلْحِجْرَ فَصَلَّیْنَا اَلرَّکْعَتَیْنِ ثُمَّ اِلْتَفَتَ فَقَالَ أَیْنَ اَلرَّجُلُ یَا بُنَیَّ فَإِذَا هُوَ وَرَاءَهُ قَدْ صَلَّی فَقَالَ مِمَّنِ اَلرَّجُلُ قَالَ مِنْ أَهْلِ اَلشَّامِ فَقَالَ وَ مِنْ أَیِّ أَهْلِ