بیان احکام با کلام ائمه علیهم السلام : گزیده کتاب کافی و اصول دیگر صفحه 263

ص: 264

1- . الکافی ج 4 ص 438 ح 1.
2- . الکافی ج 4 ص 440 ح 2.
3- . الکافی ج 4 ص 440 ح 4.

مرحوم شیخ کلینی، با سند خویش از حلبی روایت کرده که گفت: از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله علیه پرسیدم: کسی که کعبه را طواف نمود و آن گاه سعی بین صفا و مروه را انجام داد که عمره تمتّع را به جا آورده و پیش از تقصیر تعجیل نموده زنش را بوسید (چه حکمی دارد؟)

فرمود: بر او لازم است که قربانی بنماید و اگر با زنش همبستر شده بایستی یک شتر یا گاو قربانی کند.

3- الشیخ الکلینی، بإسناده عَنْ جَمِیلِ بْنِ دَرَّاجٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اَللَّهِ صلوات الله علیه قَالَ: سَأَلْتُهُ عَنْ مُتَمَتِّعٍ حَلَقَ رَأْسَهُ بِمَکَّهَ قَالَ إِنْ کَانَ جَاهِلاً فَلَیْسَ عَلَیْهِ شَیْءٌ وَ إِنْ تَعَمَّدَ ذَلِکَ فِی أَوَّلِ أَشْهُرِ اَلْحَجِّ بِثَلاَثِینَ یَوْماً مِنْهَا فَلَیْسَ عَلَیْهِ شَیْءٌ وَ إِنْ تَعَمَّدَ بَعْدَ اَلثَّلاَثِینَ اَلَّتِی یُوَفَّرُ فِیهَا اَلشَّعْرُ لِلْحَجِّ فَإِنَّ عَلَیْهِ دَماً یُهَرِیقُهُ وَ فِی رِوَایَهٍ أُخْرَی فَإِذَا کَانَ یَوْمُ اَلنَّحْرِ أَمَرَّ اَلْمُوسَی عَلَی رَأْسِهِ. (1)

مرحوم شیخ کلینی، با سند خویش از جمیل بن درّاج روایت کرده که گفت: از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله علیه پرسیدم: کسی که به عمرۀ تمتّع احرام بسته در مکّه سر خود را تراشید (چه حکمی دارد؟)

فرمود: اگر از مسأله ناآگاه بود چیزی برعهدۀ او نیست و اگر از روی عمد انجام داده پیش از سی روز از ماه های حج، چیزی بر او نیست و اگر بعد از سی روزی که باید در آن موهایش را بلند کند از روی عمد موهایش را تراشید بر او قربانی لازم است.

در روایت دیگری آمده است: اگر در روز قربانی بود با تیغ سرش را بتراشد.

323- احرام زن حائض و مستحاضه

1- قال الإمام الرضا صلوات الله علیه: إِذَا حَاضَتِ المَرْأَهُ مِنْ قَبْلِ أَنْ تُحْرِمَ فَعَلَیْهَا أَنْ تَحْتَشِیَ إِذَا بَلَغَتِ الْمِیقَاتَ وَ تَغْتَسِلَ وَ تَلْبَسَ ثِیَابَ إِحْرَامِهَا وَ تَدْخُلَ مَکَّهَ وَ هِیَ مُحْرِمَهٌ وَ لَا تَقْرَبِ الْمَسْجِدَ الْحَرَامَ فَإِنْ طَهُرَتْ مَا بَیْنَهَا وَ بَیْنَ یَوْمِ التَّرْوِیَهِ قَبْلَ الزَّوَالِ فَقَدْ أَدْرَکَتْ مُتْعَتَهَا فَعَلَیْهَا أَنْ تَغْتَسِلَ وَ تَطُوفَ بِالْبَیْتِ وَ تَسْعَی بَیْنَ الصَّفَا وَ الْمَرْوَهِ وَ تَقْضِیَ مَا عَلَیْهَا مِنَ الْمَنَاسِکِ وَ إِنْ طَهُرَتْ بَعْدَ الزَّوَالِ یَوْمَ التَّرْوِیَهِ فَقَدْ بَطَلَتْ مُتْعَتُهَا فَتَجْعَلُهَا حَجَّهً مُفْرَدَهً وَ إِنْ حَاضَتْ بَعْدَ مَا سَعَتْ بَیْنَ الصَّفَا وَ الْمَرْوَهِ وَ فَرَغَتْ مِنَ الْمَنَاسِکِ کُلِّهَا إِلَّا الطَّوَافَ بِالْبَیْتِ فَإِذَا طَهُرَتْ قَضَتِ الطَّوَافَ بِالْبَیْتِ وَ هِیَ مُتَمَتِّعَهٌ بِالْعُمْرَهِ إِلَی الْحَجِّ وَ عَلَیْهَا ثَلَاثَهُ أَطْوَافٍ طَوَافٌ لِلْمُتْعَهِ وَ