بیان احکام با کلام ائمه علیهم السلام : گزیده کتاب کافی و اصول دیگر صفحه 33

ص: 34

1- . الکافی ج 3 ص 78 ح 1.
2- . الکافی ج 3 ص 83 ح 1.
3- . الکافی ج 3 ص 91 ح 1.

مرحوم شیخ کلینی، با سند خویش از حفص بختری روایت کرده که گفت: زنی خدمت حضرت امام جعفر صادق صلوات الله علیه شر ف یاب شد و از حضرتش پرسید: خونریزی زنی استمرار پیدا کرده، و نمی داند که آیا خون حیض است، یا غیر آن؟

حضرت فرمود: خون حیض، گرم، تازه و سیاه است و هنگام خروج دارای شدت، سرعت و گرمی است و در این هنگام باید نماز را ترک کند، ولی خون استحاضه، زرد و سرد است.

راوی گوید: زن خارج شد در حالی که می گفت: به خدا سوگند! حتی اگر خودش هم زن می بود، بیش از این نمی گفت.

47- شناسایی خون حیض از خون بکارت و جراحت

1- الشیخ الکلینی، بإسناده عَنْ زِیَادِ بْنِ سُوقَهَ قَالَ: سُئِلَ أَبُو جَعْفَرٍ صلوات الله علیه عَنْ رَجُلٍ اقْتَضَّ امْرَأَتَهُ أَوْ أَمَتَهُ فَرَأَتْ دَماً کَثِیراً لَا یَنْقَطِعُ عَنْهَا یَوْماً کَیْفَ تَصْنَعُ بِالصَّلَاهِ قَالَ تُمْسِکُ الْکُرْسُفَ فَإِنْ خَرَجَتِ الْقُطْنَهُ مُطَوَّقَهً بِالدَّمِ فَإِنَّهُ مِنَ الْعُذْرَهِ تَغْتَسِلُ وَ تُمْسِکُ مَعَهَا قُطْنَهً وَ تُصَلِّی فَإِنْ خَرَجَ الْکُرْسُفُ مُنْغَمِساً بِالدَّمِ فَهُوَ مِنَ الطَّمْثِ تَقْعُدُ عَنِ الصَّلَاهِ أَیَّامَ الْحَیْضِ. (1)

مرحوم شیخ کلینی، با سند خویش از زیاد بن سوقه روایت کرده که گفت: از حضرت امام محمد باقر صلوات الله علیه درباره مردی که زن، یا کنیز خود را ازاله بکارت کند و او خونریزی زیادی نماید که یک روز هم از او قطع نشود پرسیدند که با نماز چه کند؟

فرمود: پنبه استعمال می کند و چون پنبه را خارج می کند، اگر خون پنبه به صورت حلقه به خون آغشته بود، از خون بکارت است، و باید غسل کند، و پنبه استعمال کند و نماز بخواند، ولی اگر پنبه خارج شد و همه اش آغشته به خون بود، از حیض است و باید در ایام معلوم حیض، نماز را ترک کند.

2- الشیخ الکلینی، بإسناده عَنْ أَبَانٍ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ صلوات الله علیه فَتَاهٌ مِنَّا بِهَا قَرْحَهٌ فِی فَرْجِهَا وَ الدَّمُ سَائِلٌ لَا تَدْرِی مِنْ دَمِ الْحَیْضِ أَوْ مِنْ دَمِ الْقَرْحَهِ فَقَالَ مُرْهَا فَلْتَسْتَلْقِ عَلَی ظَهْرِهَا ثُمَّ تَرْفَعُ رِجْلَیْهَا ثُمَّ تَسْتَدْخِلُ إِصْبَعَهَا الْوُسْطَی فَإِنْ خَرَجَ الدَّمُ مِنَ الْجَانِبِ الْأَیْمَنِ فَهُوَ مِنَ الْحَیْضِ وَ إِنْ خَرَجَ مِنَ الْجَانِبِ الْأَیْسَرِ فَهُوَ مِنَ الْقَرْحَهِ. (2)