بیان احکام با کلام ائمه علیهم السلام : گزیده کتاب کافی و اصول دیگر صفحه 742

ص: 742

فرمود: چه پرسش خوبی پرسیدی! هرگاه دست راست و پای راست دزد قطع شود، بر سمت چپ بدن خود سقوط می کند و توانایی ایستادن را ندارد. پس هنگامی که دست راست و پای چپش قطع شود بدنش اعتدال خواهد داشت و می تواند صاف بایستد.

گفتم: قربانت گردم! چگونه می تواند بایستد در حالی که پایش قطع شده است؟!

فرمود: به راستی که قطع کردن واقعی از آن جایی که تو دیدی قطع می شود؛ قطع نمی گردد. همانا پا از کعب پا (قوزک یا استخوان برآمده جلوی پا) قطع می شود و مقداری از پایش را به اندازه ای که روی آن بایستد و نماز بخواند و عبادت الهی را به جای آورد وامی گذارند.

گفتم: دست از چه جایی قطع می شود؟

فرمود: چهار انگشت را قطع می کنند و انگشت ابهام را وامی گذارند تا در نماز به آن تکیه کند و برای نماز با آن صورت خود را بشوید.

گفتم: پس چه کسی اولین بار این گونه کرد؟

فرمود: عثمان بن عفان این گونه قطع کردن را برای معاویه نیکو دانسته بود.

677- حکم حد کیسه بر و رباینده

1- الشیخ الکلینی، بإسناده عَنْ أَبِی بَصِیرٍ عَنْ أَحَدِهِمَا صلوات الله علیهما قَالَ سَمِعْتُهُ یَقُولُ قَالَ أَمِیرُ اَلْمُؤْمِنِینَ صلوات الله علیه: لاَ أَقْطَعُ فِی اَلدَّغَارَهِ اَلْمُعْلَنَهِ وَ هِیَ اَلْخُلْسَهُ وَ لَکِنْ أُعَزِّرُهُ. (1)

مرحوم شیخ کلینی، با سند خویش از ابو بصیر روایت کرده که گفت: از حضرت امام محمد باقر یا حضرت امام جعفر صادق صلوات الله علیهما شنیدم که می فرمود: حضرت امیرالمؤمنین صلوات الله علیه فرمود: اگر کسی به آشکار چنگ بزند و چیزی برباید، من دست او را نمی برم، بلکه او را تأدیب و تعزیر می کنم.

2- الشیخ الکلینی، بإسناده عَنْ مِسْمَعٍ أَبِی سَیَّارٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اَللَّهِ صلوات الله علیه: أَنَّ أَمِیرَ اَلْمُؤْمِنِینَ صلوات الله علیه أُتِیَ بِطَرَّارٍ قَدْ طَرَّ مِنْ رَجُلٍ مِنْ رُدْنِهِ دَرَاهِمَ قَالَ إِنْ کَانَ طَرَّ مِنْ قَمِیصِهِ اَلْأَعْلَی لَمْ نَقْطَعْهُ وَ إِنْ کَانَ طَرَّ مِنْ قَمِیصِهِ اَلْأَسْفَلِ قَطَعْنَاهُ. (2)