بیان احکام با کلام ائمه علیهم السلام : گزیده کتاب کافی و اصول دیگر صفحه 84

ص: 85

بایستی که بنده ذلیل و بی قدری در برابر پادشاهی با فر و شکوه می ایستد، و بدان که در حال نماز در برابر کسی ایستاده ای که تو را می بیند ولی تو او را نمی بینی.

و همچون کسی نماز کن که در حال وداع است، گویا این آخرین نماز تو است و پس از آن هرگز امکان خواندن نماز نخواهی یافت، و هنگام نماز با محاسن و سر و دستانت بازی مکن و انگشتانت را مشکن و یک پای خود را جلوتر از پای دیگر مگذار، و فاصله میان دو پا را نزدیک کن و گشوده مگذار بلکه فاصله میان دو پا را به اندازه سه انگشت تا یک وجب از یکدیگر باز بگذار، و خمیازه نکش، و دهان دره مکن و از خندیدن در هنگام نماز خودداری کن که بلند خندیدن یا قهقهه نماز را باطل سازد، و نیز تورک مکن که خداوند عزوجل قومی را بخاطر همین عمل معذب ساخت، و آنان را مرسوم بود که هرگاه کسی از نماز خسته می شد دستان خود را بر بالای ران هایش تکیه میداد، و دست بسته یا دست به سینه(چنانکه معمول جماعت مخالفین است) نماز مکن، که این کار را گبران یا مجوس انجام می دهند، و دست های خود را از شانه بیاویز، و کف دو دست را بر روی ران هایت از جلو و امتداد زانوانت قرار ده که با این کار به نحو شایسته تر میتوانی به نماز اهتمام داشته باشی، و خاطرت از نماز بدان مشغول نشود، که هرگاه دست هایت را حرکت دهی خاطر تو را به خود سرگرم می دارد.

و به دیوار تکیه نکن مگر آنکه بیمار باشی و روی به جانب راست و چپ خود مکن، و اگر در موقع نماز روی خود را از قبله بگردانی تا حدی که نفر پست سر خود را ببینی اعاده آن نماز بر تو واجب است.

103- آغاز نماز حد تکبیر

1- الشیخ الکلینی، بإسناده عَنْ زُرَارَهَ عَنْ أَحَدِهِمَا صلوات الله علیه قَالَ: تَرْفَعُ یَدَیْکَ فِی افْتِتَاحِ الصَّلَاهِ قُبَالَهَ وَجْهِکَ وَ لَا تَرْفَعْهُمَا کُلَّ ذَلِکَ. (1)

مرحوم شیخ کلینی، با سند خویش از زراره روایت کرده که گفت: حضرت امام محمد باقر و یا حضرت امام جعفر صادق صلوات الله علیهما فرمود: هنگام شروع نماز، دست های خود را تا رو به روی چهره خود بالا ببر و آنها را از برابر رویت بالاتر مبر.