امر به معروف و نهی از منکر : برگرفته از کتاب ارزشمند فقه الصادق آیت الله العظمی سید صادق روحانی صفحه 72

صفحه 72

ص:77


1- . وسائل الشیعه، ج 16، ص 124، ح 21145.

و یا به خیری راهنمایی یا اشاره کند، (در اجر آن) شریک است»(1) ؛ و ج) «لا یتَکلَّمُ الرَّجُلُ بِکلَمَهِ حَقٍّ یؤخَذُ بِهَا إِلا کانَ لَهُ مِثلُ أَجرِ مَن أَخَذَ بِهَا؛ مردی که سخن حقّی را بگوید و دیگران به آن عمل کنند، برای او همانند پاداش کسانی است که به آن سخن عمل کرده اند»(2) ؛ و موارد دیگری که در زمینه ی ترغیب امر به خیر و ستایش امر به معروف آمده است. بنابراین، این ادلّه بر اراده ی مطلق رجحان حمل می شود و وجوب امر به واجب از ادلّه ی دیگری به دست می آید.

با توجّه به این مطلب، اگر گفته شود منکر بر دو قسم محظور و مکروه است؛ لذا، نهی از قسم اوّل واجب، و از قسم دوّم مستحب است - همان طور که از ابن حمزه(3) ، و ابی الصلاح(4) و علاّمه در المختلف(5) آمده است - مطلب بعیدی نخواهد بود.

مسأله دوم: اقسام امر به معرف و نهی از منکر

1) امر به معروف و نهی از منکر، واجب عینی یا کفایی ؟

آیا وجوب امر به معروف و نهی از منکر آن طور که مرحوم

کتابخانه بالقرآن کتابخانه بالقرآن
نرم افزار موبایل کتابخانه

دسترسی آسان به کلیه کتاب ها با قابلیت هایی نظیر کتابخانه شخصی و برنامه ریزی مطالعه کتاب

دانلود نرم افزار کتابخانه