وسائل الشیعه الی تحصیل مسائل الشریعه الجزء الأول ترجمه العبادات صفحه 63

حدیث 2

وَ عَنْهُ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ اَلْحَجَّالِ، عَنِ اَلْعَلاَءِ، عَنِ اِبْنِ أَبِی یَعْفُورٍ، قَالَ: قَالَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ : کُونُوا دُعَاهً لِلنَّاسِ بِغَیْرِ أَلْسِنَتِکُمْ، لِیَرَوْا مِنْکُمُ اَلْوَرَعَ وَ اَلاِجْتِهَادَ وَ اَلصَّلاَهَ وَ اَلْخَیْرَ، فَإِنَّ ذَلِکَ دَاعِیَهٌ.

( تفصیل وسائل الشیعه إلی تحصیل مسائل الشریعه , جلد 1 , صفحه 76 )

ترجمه:

ابن ابی یعفور از امام صادق علیه السّلام روایت کرده که فرمودند: مردم را با غیر زبان خود (با اعمال و رفتار خوب خود) براه حق دعوت نمائید باید مردم از شما ورع و کوشش و نماز و اعمال خیر ببینندکه این (حالت از رفتار و کردار شما)خود دعوت کننده(بسوی حق)است.

حدیث 3

مُحَمَّدُ بْنُ إِدْرِیسَ (فِی آخِرِ اَلسَّرَائِرِ ) نَقْلاً مِنْ کِتَابِ عَبْدِ اَللَّهِ بْنِ بُکَیْرٍ ، عَنْ عُبَیْدٍ، قَالَ: قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اَللَّهِ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ: اَلرَّجُلُ یَدْخُلُ فِی اَلصَّلاَهِ فَیُجَوِّدُ صَلاَتَهُ وَ یُحَسِّنُهَا رَجَاءَ أَنْ یَسْتَجِرَّ بَعْضَ مَنْ یَرَاهُ إِلَی هَوَاهُ؟ قَالَ: لَیْسَ هَذَا مِنَ اَلرِّیَاءِ .

( تفصیل وسائل الشیعه إلی تحصیل مسائل الشریعه , جلد 1 , صفحه 76 )

ترجمه:

عبید گوید: به امام صادق علیه السلام عرض کردم: مردی نماز می گزارد و نمازش را نیکو ادا می کند و دوست میدارد مردم را به طرف خود متوجه سازد، آیا این ریا محسوب می شود؟ حضرت فرمودند: این کار ریا به حساب نمی آید.

بَابُ اِسْتِحْبَابِ اَلْعِبَادَهِ فِی اَلسِّرِّ وَ اِخْتِیَارِهَا عَلَی اَلْعِبَادَهِ فِی اَلْعَلاَنِیَهِ إِلاَّ فِی اَلْوَاجِبَاتِ

حدیث 1

مُحَمَّدُ بْنُ یَعْقُوبَ، عَنِ اَلْحُسَیْنِ بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ إِسْحَاقَ، عَنْ بَکْرِ بْنِ مُحَمَّدٍ اَلْأَزْدِیِّ، عَنْ أَبِی عَبْدِ اَللَّهِ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ: قَالَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ: إِنَّ مِنْ أَغْبَطِ أَوْلِیَائِی عِنْدِی عَبْداً مُؤْمِناً ذَا حَظٍّ مِنْ صَلاَحٍ، أَحْسَنَ عِبَادَهَ رَبِّهِ، وَ عَبَدَ اَللَّهَ فِی اَلسَّرِیرَهِ، وَ کَانَ غَامِضاً فِی اَلنَّاسِ، فَلَمْ یُشَرْ إِلَیْهِ بِالْأَصَابِعِ، وَ کَانَ رِزْقُهُ کَفَافاً فَصَبَرَ عَلَیْهِ، فَعُجِّلَتْ بِهِ اَلْمَنِیَّهُ، فَقَلَّ تُرَاثُهُ وَ قَلَّتْ بَوَاکِیهِ.

وَ رَوَاهُ اَلْحِمْیَرِیُّ فِی قُرْبِ اَلْإِسْنَادِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ إِسْحَاقَ : نَحْوَهُ .

( تفصیل وسائل الشیعه إلی تحصیل مسائل الشریعه , جلد 1 , صفحه 77 )

ترجمه:

...امام صادق علیه السّلام فرمودند: خدای عز و جل فرماید: بهترین دوستان من نزد من که همه آرزوی مقام او را دارند بنده مؤمنی است که بهره کاملی از شایستگی و لیاقت داشته، عبادت و بندگی پروردگارش را بنحو احسن انجام دهد و عبادتش در خلوت و نهان باشد در میان مردم فرو رفته و گم شده(میان مردم گمنام زندگی کند) و مورد توجه و انگشت نشان نباشد و رزق و روزیش به اندازه کفایت باشد و بهمان مقدار صبر کرده(و حرص و ولع زیادی نداشته)و مرگش زود برسد و میراثش اندک و گریه کنش کم باشد.