مناسک حج: مطابق با فتاوای حضرت آیت الله العظمی امام خمینی(قدّس سّره) و رهبر معظم انقلاب حضرت آیت الله العظمی خامنه ای(دام ظله الوارف) صفحه 62

2 کسی که قصد حج دارد از اول ماه ذی قعده و شخصی که قاصد عمره مفرده است پیش از یک ماه موی سر و ریش را رها کند.

3 آن که پیش از احرام در میقات غسل احرام بنماید[142] و این غسل از زن حائض و نفساء نیز صحیح است و تقدیم این غسل به خصوص در

صورتی که خوف آن باشد که در میقات آب یافت نشود جایز است و در صورت تقدیم، اگر در میقات آب یافت شد مستحب است غسل را اعاده نماید و بعد از این غسل، اگر مکلف لباسی را پوشید یا چیزی را خورد که بر محرم حرام است باز هم اعاده مستحب است و اگر مکلف در روز غسل نمود از غسل تا آخر شب آینده کفایت می کند و همچنین اگر غسل در شب نمود تا آخر روز آینده کافی است ولی اگر بعد از غسل و پیش از احرام به حدث اصغر محدث شد غسل را اعاده نماید.

4 آن که دو جامه احرام از پنبه باشد.[143]

5 آن که احرام را به ترتیب ذیل ببندد، در صورت تمکّن بعد از فریضه ظهر و در صورت عدم تمکّن بعد از فریضه دیگر و در صورت عدم تمکّن از آن، بعد از شش یا دو رکعت نماز نافله، در رکعت اول پس از حمد سوره توحید و در رکعت دوم سوره جَحد را بخواند و شش رکعت افضل است[144] و بعد از نماز حمد و ثنای الهی را به جا آورد و بر پیغمبر و آل او صلوات بفرستد، آنگاه بگوید:

«أللّهُمّ إنّی أسْأَلُکَ أنْ تَجْعَلَنِی مِمّنِ اسْتَجابَ لَکَ، وَ آمَنَ بِوَعْدِکَ، وَ اتّبَعَ أمْرَکَ، فَاِنّی عَبْدُکَ، وَ فی قَبْضَتِکَ، لا اُوْقی إلاّ ما وَقیتَ، وَ لا آخُذُ إلاّ ما أعْطَیْتَ، وَقَدْ ذَکَرْتَ الْحَجّ، فَأسْألُکَ أنْ تَعْزِمَ لِی عَلَیْهِ عَلی کِتابِکَ، وَ سُنّهِ نَبِیّکَ صَلَواتُکَ عَلَیْهِ وَ آلِه، وَتُقَوّیَنِی عَلی ما ضَعُفْتُ، وَ تُسَلّمَ لِی مَناسکی فی یُسْرٍ مِنْکَ وَ عافِیَهٍ، وَ اجْعَلْنِی مِنْ وَفْدِکَ الّذی رَضِیتَ وَ ارْتَضَیْتَ

وَ سَمّیْتَ وَ کَتَبْتَ. أللّهُمّ إنّی خَرَجْتُ مِنْ شُقّهٍ بَعیدَهٍ، وَ أنْفَقْتُ مالِی ابْتِغاءَ مَرْضاتِکَ. أللّهُمّ فَتَمّمْ لِی حَجّتِی وَ عُمْرَتِی. أللّهُمّ إنّی اُریْدُ التمتّع بِالْعُمْرَهِ إلَی الْحَجّ عَلی کِتابِکَ، وَ سُنّهِ نَبِیّکَ صَلَواتُکَ عَلَیْهِ وَ آلِهِ، فَاِنْ عَرَضَ لِی عارِضٌ یَحْبِسُنِی، فَخَلّنِی حَیْثُ حَبَسْتَنِی بِقَدَرِکَ الّذی قَدّرْتَ عَلَیّ. أللّهُمّ إنْ لَمْ تَکُنْ حَجّهً فَعُمْرَهً، أحْرَمَ لَکَ شَعْرِی وَ بَشَرِی وَ لَحْمِی وَ دَمِی وَ عِظامِی وَ مُخّی وَعَصَبِی مِنَ النّساءِ وَ الثّیابِ وَ الطّیْبِ، أبْتَغِی بِذلِکَ وَجْهَکَ وَ الدارَ الْآخِرَهَ».

6 هنگام پوشیدن دو جامه احرام بگوید:

«اَلْحَمْدُ للّهِ ِ الّذِی رَزَقَنِی مَا اُواری بِهِ عَوْرَتی، وَ اُؤَدّی فِیْهِ فَرْضِی، وَ أعْبُدُ فِیْهِ رَبّی، وَ أنْتَهِی فِیْهِ إلی ما أمَرَنِی، اَلْحَمْدُ للّهِ ِ الّذِی قَصَدْتُهُ فَبَلّغَنِی، وَ أردْتُهُ فَأعانَنِی وَ قَبِلَنِی وَ لَمْ یَقْطَعْ بِی، وَ وَجْهَهُ أرَدْتُ فَسَلّمَنِی فَهُوَ حِصْنِی وَ کَهْفِی وَ حِرْزِی وَ ظَهْرِی وَ مَلاذِی وَ رَجائی وَ مَنْجایَ وَ ذُخْرِی وَ عُدّتِی فی شِدّتِی وَ رَخائِی».

7 آن که تلبیه ها را در حال احرام تکرار کند؛ خصوصاً در موارد آینده: