تاملی در معنای مناسک حج صفحه 41

به این ترتیب، میقات یعنی وحدت مکان و زمان.

امّا میقات در حجّ چیست؟ میقات زمان خاصّی است که در مکانهایی تعیین‌شده و مشخّص با نیّت حاجی و مُحرم شدن او متجلّی می‌شود و ظهور می‌یابد. میقات «مکانی «است که در «زمانِ» اراده ورود به «حرم» باید در آن احرام بست، تا حرمت «حرم» که حریم کعبه و مسجدالحرام است، و حرمت مناسک که به زمانی خاص ختم می‌شود، محفوظ بماند. در میقات باید احرام بست تا صلاحیّت و اهلیّتِ جسم انسان برای ورود به حریم حرم، و صلاحیّت و اهلیّت «روح» او برای ورود به جرگه بندگان حضرت حقّ، احراز و تحصیل شود.

و چرا، «زمان» نام «مکان» گرفته، و یا چرا «مکان» به «زمان» اطلاق شده است؟ شاید این نکته تأکیدی باشد بر وحدت همه موجودات، وحدت هستی و وحدت همه اعمالِ حجّ. یا شاید به معنای برداشته شدن قیود زمان و مکان از لحظه اتّصال، یا آغاز «زمان» (یا طول) حجّ، از «مکانِ» مُحرم شدن است از «میقات». لحظه پیوستن انسان (فرد) به انسانیّت (امّت) و حرکت جمعی به سمت نقطه عروج، به سمت کعبه. حجّ مرور تاریخ بشریّت، و یادآوری و تذکّر همه انبیاء: از آدم تا نوح، ابراهیم، عیسی، موسی و تا خاتم‌النّبییّن است.

در میقات، حاجی، در ظاهر و در باطن خود تحوّلاتی را پدید می‌آورد، و یا به عبارتی این تحوّلات به وجود می‌آیند. اوّلین تحوّل، به کنار نهادن هویّت فردی خویش و مستحیل کردن آن در هویّت جمعی و الهیِ امّت اسلامی است. او همه نشانه‌های دنیوی و تشخّص فردی را به کناری می‌نهد و از خود دور می‌کند و خویش را به مثابه عضوی از یک