تاملی در معنای مناسک حج صفحه 42

مجموعه و جزیی از یک کلّ عظیم در خلق خدا ظاهر می‌سازد. دیگر آن که با ترک لباسهای معمول- که علاوه بر تشخّص و احراز هویّتش، او را از برهنگی مصون می‌دارند- دو تکّه پارچه سفید را در بر می‌کند. او با این لباس، در عین حالی که از نظر دیگران پوشیده است، به جهت وضعیّت غیرعادی خود، احساس عریانی می‌کند، و به همین جهت، شرم برهنه‌بودن را با خود دارد. لباس احرام، علاوه بر همه معانی و حسناتش، به خصوص در دنیای معاصر عامل تمایز مسلمانان از جهانیان و نشانه وحدت امّت اسلامی است. این لباس جلوه بارزی از هویّت اسلامی و اعتقادی و دینی مسلمانان است. اهمیّت این لباس وقتی بیشتر خود را می‌نمایاند، که حاجیان از لباس احرام خارج می‌شوند. اوّلًا، کثرتی در میانشان ظاهر می‌شود، و ثانیاً، در عین حالی که بسیاری از آنان لباس بومی و محلّی خود را (که به هر حال لباسی ملّی است) در بر می‌کنند برخی دیگر، متأسّفانه، لباسهای ملّی و محلّی خویش را از دست داده و به هیئت غربیان درآمده‌اند، که لباس غربی عموماً در عین حالی که بدن را می‌پوشاند، عریانی (حجم بدن) را مستور نمی‌دارد. و به همین شیوه است که در بسیاری موارد، در عین پوشیدگیِ ظاهری و استتار بدن با پارچه، وقیحانه‌ترین و زشت‌ترین نمونه‌های عریانی به نمایش گذاشته می‌شود. این خاصیّت لباس غربی است که در عین حالی که وجود لباسِ چسبیده به تن، کاملًا احساس می‌شود، این‌لباس تنها پوست و سطح را می‌پوشاند، امّا انسان را از عریانی نمی‌رهاند، که حتّی فراتر از آن، عریانی او را تشدید می‌کند (که البتّه تمرکز بر غرائز و زندگی مادّی چنین اقتضایی نیز دارد) و این به عکس لباس مسلمانان (در گذشته) است که موقّرانه،