- سپاسگزاری 1
- تذکّرات 3
- اشاره 5
- پیشگفتار 7
- کلّیات 9
- درآمد 9
- مرکز عالَم 11
- نخستین معبد 16
- تجدیدکننده بنای کعبه 21
- تجدیدبنای خانه 24
- حج 26
- قبل از سفر 32
- درآمد 35
- اجزاء: مکانها و عینیّات 35
- زمان حج 37
- میقات 39
- حَرَم 43
- مکّه مکرّمه 44
- مسجدالحرام 46
- کعبه معظّمه 47
- برخی ویژگیهای ظاهری کعبه معظّمه 48
- برخی ویژگیهای باطنی کعبه معظّمه 54
- مقام ابراهیم 65
- حجر اسماعیل 67
- صفا و مروه 69
- صحرای عرفات 70
- مشعرالحرام 72
- منی 72
- جمرات 73
- سایر امکنه 74
- مناس- ک و اع-- مال ح-- ج 77
- درآمد 77
- ویژگیهای اصلی مناسک 79
- احرام 85
- محرّمات 90
- طیّ مسیر 96
- طواف 99
- نماز طواف پشت مقام ابراهیم 104
- سعی میان «صفا» و «مروه» 105
- تقصیر 110
- احرام مجدّد 111
- وقوف در عرفات 114
- وقوف در مشعرالحرام 119
- ورود به منی 124
- رمی جمرات 125
- بیتوته در مِنی 126
- قربانی 128
- حلق (تراشیدن سر) 129
- طواف نساء 131
- دقایقی که قدرشان ناشناخته است 132
- برخی مستحبّات 135
- در خاتمه 138
- درآمد 139
- مَ- دینَهُالنَّبی 139
- جایگاه مدینه منوّره 142
- مسجدالنّبی 146
- مختصری در باب حالات انسان و حیات معنوی او 160
- درآمد 169
- پیامبر خدا صلی الله علیه وآله 169
- زیباییِ الگوی انسانها 172
- آثار یگانه: جلوههایی از زیبایی رسول خدا 9 176
- زیبایی صوری، ظاهری و مادّی حضرت ختمیمرتبت 9 178
- زیباییهای معقول در وجود حضرت محمّد 9 184
- زیباییهای الهیِ پیامبر عظیمالشأن اسلام 9 189
- دوری از زشتیها 201
- واپسین سخن 202
- سخن پایانی 207
- مراجع 216
- اشاره 216
- تصاویر 221
حجر اسماعیل، فضای روبروی دیوار شمالغربی خانه (بین رکنهای شامی و مغربی و) زیر ناودان رحمت است، که توسّط دیوار قوسی شکلی (با عرض 52/ 1 متر در بالا و 44/ 1 متر در پایین و ارتفاع 3/ 1 متر) محصور شده است. قریب متر از حجر اسماعیل در زمان ابراهیم جزء کعبه بوده است.
گاهی این سخن مطرح میشود که نباید به زیارت قبور رفت، یا نباید در کنار قبور (به عنوان مکانهای مقدّس) نماز گزارد. مگر نه آن که قبور اسماعیل و هاجر در حجر اسماعیل است، و مسلمین متّفقالقول، آن را به همراه کعبه داخل طواف قرار میدهند. (1) و مگر نه این که، مطابق نصّ قرآن کریم، در مقابل پیشنهاد عدّهای که میخواستند بر مزار اصحاب کهف نشانهای چون نشانههای امروزی مثل «قبر سرباز گمنام» بسازند، عدّهای (که قرآن کریم نیز سخن آنان را نفی نمیکند) گفتند مسجدی بسازیم: «فَقالُوا ابْنُوا عَلَیْهِمْ بُنْیاناً رَب- هُمْ اعْلَمُ بِهِمْ قالَ الَّذینَ غَلَبُوا عَلی امْرِهِمْ لَنَتَّخِذَنَّ عَلَیْهِمْ مَسْجِداً»؛ «بعضی میگفتند: روی جایگاه آنان ساختمانی کنید، که معرّف آنها [اصحاب کهف باشد، پس از آن، آنان که در امر و عقیده غالب شدند گفتند: ما بر روی جایگاه آنان مسجدی
1- 1. و مطابق کلام الهی که میفرماید: مَنْ ذَا الَّذی یَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلّا بِإذْنِهِ؛ «که را این جرأت است که در پیشگاه او به شفاعت برخیزد مگر به فرمان [و اجازه] او.» بقره: 255، این کلام بیانگر آن است که عدّهای را «اذن شفاعت» است، و سرسلسله آنانی که «اذن شفاعت» خواهند داشت، پیامبر و ائمّه معصومین هستند.