تاملی در معنای مناسک حج صفحه 73

مطابق فرمایش معصوم در این سرزمین جبرئیل به ابراهیم گفت که از خداوند چیزی بخواه. روایت دیگری، می‌گوید که جبرئیل به آدم گفت: تمنّی کن و از خدا چیزی بخواه و او تمنّای بهشت کرد (ر. ک: آیت‌الله جوادی‌آملی، صهبای حجّ). در سرزمین منی، جایگاههای مهمی چون قربانگاه، جمرات سه‌گانه و مسجد خیف قرار دارند.

مِنی نه تنها خود وصول به تمنیّات و آرزوهاست که باید چنین نیز احساس شود، که این وادی محلّ خواستن و تمنّای از حضرت احدیّت و استجابت اوست. پس از معرفت یافتن در عرفات، و رسیدن به مرتبه شعور در مشعرالحرام، اینک مکان تمنّا، که قاعدتاً حاجی باید فهمیده باشد که از «او» چه چیزی را تمنّا کند. پس از «دو» وقوف، که زمینه اندیشیدن و آگاه شدن است، اینک منی، مکانِ عمل است: رمی جمرات، قربانی و حلق.

جمرات‌

جمرات، سه نقطه‌اند در صحرای منی، که به «جمره اولی»، «جمره وسطی» و «جمره عقبه» معروف‌اند. این نقاط در گذشته هر کدام به صورت ستونی بودند که حاجیان به هر کدام هفت سنگ‌ریزه پرتاب می‌کردند. اخیراًستونها تطویل و به صورت دیوارهایی درآمده‌اند، تا حاجیان در اثر ازدحام مشکل نداشته باشند. کاش روزی بیاید که جملگی بندگان خدا در عدم تبعیّت از شیطان و راندن او از حریم انسانی خویش چنین بر یکدیگر پیشی گیرند. اینها نقاطی هستند که شیطان بر ابراهیم ظاهر شده و سعی در منصرف کردن او از قربانی کردن