مناسک حج آیت الله العظمی بروجردی صفحه 14

و جایز است به جهت رو گرفتن از نامحرم که طرف چیزی را که بر سر زده است از چادر و غیره پائین بیندازد تا محاذی بینی بلکه ذقن لکن بعضی واجب دانسته اند که آن را به دست یا به چوبی دور از رو نگاه دارد که از قبیل نقاب نشود و الاّ یک گوسفند کفّاره بر او لازم است و این قول احوط است بلکه خالی از قوّه (26) نیست.

نوزدهم سایه قرار دادن مرد است بالای سر

اشاره

نوزدهم سایه قرار دادن مرد است بالای سر در حال منزل طی کردن به مثل هودج و چتر و نحو آن چه سواره باشد چه پیاده علی الأحوط و أحوط آن است که به پهلوی محمل و هر چیزی که بالای سر او نباشد استظلال نکند اگر چه جواز راه رفتن در سایه ی محمل و هر چیزی که بالای سر او نباشد خالی از قوّه (27) نیست و جایز است جمیع آنها در وقت منزل کردن هر چند رفت و آمد در کارهای خود کند و ننشیند اگر چه احوط ترک آن است در وقت (28) تردّد و هم چنین جایز است در وقت ضرورت به جهت شدّت سرما یا گرما یا باران و لکن کفّاره می دهد و از برای زن ها بلکه اطفال جایز است بی کفّاره

(مسأله 1)

و فدیه سایه انداختن یک گوسفند است و احوط آن است که اگر بتواند از برای هر روزی یک (29) گوسفند بدهد.

بیستم بیرون آوردن خونست از بدن

بیستم بیرون آوردن خونست از بدن خود نه غیر هر چند به خراشیدن بدن باشد یا مسواک کردن باشد اگر بداند که موجب آن می شود و جایز است آن در حال ضرورت و بعضی گفته اند که کفّاره آن گوسفندیست و بعضی گفته اند اطعام یک مسکین.

بیست و یکم ناخن گرفتن

بیست و یکم ناخن گرفتن هر چند بعض ناخن باشد مگر آنکه اذیّت او کند مثل آنکه بعض او افتاده و بعض دیگر او را اذیت کند پس فدیه می دهد و فدیه آن بعض یک مدّ از طعام (30) است چنانچه فدیه ناخن تمامی همان است و اگر مجموع ناخن دست و پا را در مجلس واحد بگیرد یک گوسفند لازم است و اگر دستها را در یک مجلس جدا و پاها را جدا بگیرد در مجلس دیگر دو گوسفند لازم است.