- مقدمه (در بیان اعمال عمره تمتع و حج تمتع اجمالا) 1
- مقصد اول؛ مستحبّات قبل از حرام و در حال احرام و بعد از احرام 2
- فصل اوّل؛ احرام عمره تمتع و در آن چهار مقصد است. 2
- باب اوّل در اعمال عمره است و در آن پنج فصل است. 2
- مقصد دوّم؛ مواقیت احرام 3
- اشاره 3
- (مسأله 3) 4
- (مسأله 4) 4
- (مسأله 2) 4
- (مسأله 1) 4
- مقصد سوّم؛ واجبات احرام و آنچه متعلق به آنهاست 5
- (مسأله 5) 5
- اشاره 5
- (مسأله 1) 6
- اوّل شکار صحرائی 6
- دوم جماع کردن با زن و … 6
- اشاره 6
- مقصد چهارم؛ تروک احرام 6
- (مسأله 1) 7
- (مسأله 4) 7
- (مسأله 3) 7
- اشاره 7
- (مسأله 2) 7
- سوم عقد کردن زن 8
- اشاره 8
- (مسأله 1) 8
- (مسأله 1) 8
- اشاره 8
- چهارم استمناء 8
- (مسأله 1) 9
- پنجم استعمال طیب یعنی بوهای خوش 9
- اشاره 9
- اشاره 9
- ششم پوشیدن چیز دوخته 9
- (مسأله 1) 9
- دهم فسوق است 10
- هشتم نگاه کردن در آینه 10
- نهم پوشیدن موزه و چکمه و جوراب و … 10
- هفتم سرمه کشیدن بسیاهی که در آن زینتی باشد 10
- یازدهم جدال است 10
- اشاره 11
- سیزدهم انگشتر بدست کردن به جهت زینت 11
- (مسأله 1) 11
- دوازدهم کشتن جانوران که در بدن ساکن می شوند 11
- چهاردهم از برای زن پوشیدن زیور است 11
- پانزدهم روغن مالیدن است به بدن 12
- اشاره 12
- (مسأله 1) 12
- (مسأله 3) 12
- (مسأله 2) 12
- شانزدهم ازاله ی مو است از بدن 12
- (مسأله 1) 13
- اشاره 13
- اشاره 13
- (مسأله 1) 13
- هفدهم پوشانیدن مرد است سر خود را 13
- هیجدهم پوشانیدن زن است روی خود را به نقاب و … 13
- بیستم بیرون آوردن خونست از بدن 14
- بیست و یکم ناخن گرفتن 14
- (مسأله 1) 14
- اشاره 14
- نوزدهم سایه قرار دادن مرد است بالای سر 14
- اشاره 15
- بیست دوّم کندن دندان 15
- (مسأله 1) 15
- بیست و سیّم و کندن درخت و گیاهی که در حرم روئیده 15
- بیست و چهارم سلاح برداشتن 15
- (مسأله 2) 15
- فصل دوّم؛ طواف عمره تمتع و در آن سه مقصد است. 16
- مقصد اوّل در مستحبّات دخول مکّه و مسجد الحرام است تا زمان اراده طواف 16
- (مسأله 1) 18
- (مسأله 2) 18
- مقصد دوم؛ واجبات طواف و بعضی از احکام آن 18
- اشاره 18
- اشاره 22
- مقصد سوم؛ مستحبّات حال طواف 22
- (مسأله 2) 25
- (مسأله 1) 25
- فصل چهارم؛ سعی و در آن سه مقصد است. 26
- فصل سوّم؛ نماز طواف 26
- مقصد اوّل؛ آداب سعی و مستحبّات قبل از آن 26
- اشاره 28
- (مسأله 1) 28
- (مسأله 2) 28
- مقصد دوّم؛ وجوب و واجبات سعی و بعضی از احکام آن 28
- (مسأله 4) 29
- (مسأله 6) 29
- (مسأله 5) 29
- (مسأله 3) 29
- (مسأله 7) 29
- (مسأله 11) 30
- (مسأله 9) 30
- (مسأله 10) 30
- مقصد سوم؛ مستحبّات حال سعی 30
- (مسأله 8) 30
- (مسأله 1) 31
- اشاره 31
- (مسأله 4) 32
- باب دوّم؛ افعال حجّ تمتع و در آن هفت فصل است. 32
- (مسأله 2) 32
- فصل پنجم؛ تقصیر 32
- (مسأله 3) 32
- اشاره 33
- فصل اوّل؛ احرام حجّ تمتّع و در آن دو مقصد است. 33
- مقصد اوّل؛ وجوب احرام و بعض احکام متعلّقه به آن. 33
- مقصد دوم؛ مستحبّات احرام حجّ تا وقت وقوف در عرفات 33
- (مسأله 1) 33
- مقصد اوّل؛ واجبات وقوف در عرفات. 34
- اشاره 34
- فصل دوّم؛ وقوف در عرفات و در آن دو مقصد است 34
- (مسأله 1) 34
- مقصد دوّم؛ مستحبّات وقوف در عرفات 35
- فصل سوم؛ وقوف در مشعر الحرام و در آن دو مقصد است. 38
- مقصد اوّل؛ واجبات وقوف در مشعر الحرام 38
- مقصد دوّم؛ مستحباب وقوف در مشعر الحرام 39
- فصل چهارم؛ واجبات منی 41
- فصل پنجم؛ واجبات و مستحبات بعد از منی و در آن دو مقصد است. 43
- مقصد دوّم؛ مستحبّات طواف زیارت و سعی و طواف نساء 43
- مقصد اوّل؛ در آنچه واجب است بعد از اداء مناسک منی 43
- فصل ششم؛ بیتوته در منی در شبهای تشریق 44
- فصل هفتم؛ رمی جمرات ثلت و در آن دو مقصد است. 44
- مقصد اوّل؛ واجبات رمی جمرات ثلت در ایام تشریق 44
- مقصد دوّم؛ اعمال مستحبّه در منی 45
- آداب زیارت مدینه منوّره 46
- استفتائات (سوال و جواب) 48
- پی نوشت 53
اوّل آنکه هر گاه کسی تأخیر کند وقوف را از ظهر به آنکه حاضر نشود در عرفات الاّ بعد از گذشتن مقداری از ظهر پس بنا بر آنکه گذشت که واجب است وقوف از زوال تا غروب این شخص گناه کار (49) خواهد بود و جمعی برانند که بودن از زوال واجب نیست چنانچه ظاهر بعض اخبار است و اوّل احوط است.
دویّم آنکه هر گاه کسی پیش از غروب از آن جا کوچ کند عمدا و بیرون رود از حدود عرفات پس اگر نادم شد و برگشت و
ماند تا غروب احوط کفّاره است و اگر برنگشت واجب است بر او شتری که او را در راه خدا در روز عید در مکه (50) نحر کند و اگر قادر نباشد هیجده روز متوالی روزه بگیرد و اگر سهواً کوچ کرد و بیرون رفت پس اگر متذکّر شد مراجعت می کند و اگر نکرد ظاهراً در حکم عامد است (51) و اگر به خاطرش نیاید چیزی بر او نیست و حکم جاهل به مسأله حکم ناسی است.
سیّم کسی که بالمرّه وقوف را ترک کند در مدت مذکوره (52) عمداً حجّ او باطل است و کفایت نمی کند درباره ی او وقوف در شب عید که وقوف اضطراری عرفه است اگر چه درباره ی غیر عامد کافیست چنانچه خواهد آمد.
چهارم اگر کسی به سبب عذری مثل نسیان و ضیق وقت و نحو آن ادراک وقوف در جزئی از مدّت مذکوره نکند پس کفایت می کند او را بودن به عرفات در مقداری از شب عید هر چند اندک باشد و این زمان را وقت اضطراری عرفه می گویند و اگر کسی ترک کند او را عمداً پس ظاهر الحاق آن است به وقوف اختیاری عرفه در افساد حجّ هر چند ادراک نماید وقوف مشعر را.
پنجم اگر کسی فراموش کند وقوف به عرفات را در وقت اختیاری و اضطراری کفایت می کند از برای صحّت حجّ و ادراک وقوف به مشعر الحرام در زمان اختیار او چنانچه خواهد آمد.
ششم آن که هر گاه در پیش قاضی عامه هلال ثابت شود و حکم کند و در پیش شیعه شرعاً ثابت نشده باشد لهذا روز عرفه نزد عامّه روز هشتم باشد در پیش شیعه پس
اگر ممکن است مخالفت ایشان در بیرون رفتن به سوی عرفات که روز خروج ایشانست از مکّه یا ممکن باشد ماندن شب آن روز در عرفات تا فردا که روز عرفه است یا رفتن و برگشتن فردا پیش از زوال (53) به جهت ادراک وقوف اختیاری عرفه یا بعد از زوال یا بعد از غروب آفتاب به جهت ادراک اضطراری آن اگر متمکّن نبود از مراجعت قبل از آن پس واجب است که چنین کند تا ادراک وقوف اختیاری یا اضطراری نماید از آنجا به مشعر رفته ادراک آن نیز نماید و اعمال روز عید را در منی به عمل آورد و اگر ممکن نشود ادراک وقوف عرفه اصلاً پس اگر ممکن است ادراک وقوف مشعر الحرام پس آن نیز کفایت می کند و حج صحیح است و الاّ حج او در ان سال فاسد خواهد بود الحاصل تقیّه در این مقام مصحّح عمل نمی شود علی الاحوط الاقوی (54) والله العالم
مقصد دوّم؛ مستحبّات وقوف در عرفات
مقصد دوّم: