مناسک حج آیت الله العظمی بروجردی صفحه 45

مقصد اوّل در واجبات است بدان که واجب است در این ایام رمی جمرات ثلت که جمره اولی باشد و جمره وسطی و جمره عقبه به ترتیب پس اگر مخالفت ترتیب کند اعاده کند آنچه را که در غیر مرتّبه خود کرده بلی اگر چهار سنگ بر جمره انداختم و آن را ترک نموده و مشغول دیگری شد کفایت می کند در ترتیب و سه سنگرا بعد از آن می زند اگر چه احوط (72) در اینجا نیز اعاده است و واجبات رمی همان است که در مناسک منی مذکور شد و کسی که فراموش کند آنها را بر می گردد از مکّه به جهت آنها و اگر متذکّر نشد تا بعد از خروج قضا می کند در سال آینده به خود یا نایب و کسی که مریض باشد و مأیوس باشد از تمکّن در وقت خود به عوض او رمی می کند و اگر صحیح شد اعاده لازم نیست

اگر چه احوط است در صورت عروض قدرت در وقت و اگر بشود مریض سنگ را به دست بگیرد که دیگری بیندازد او را و اگر کسی عمداً ترک رمی کند حجّ او فاسد نمی شود علی الاشهر الاقوی و بعضی فرموده اند که احوط قضاء حجّ است در سال دیگر و بدان که جایز نیست که در شب رمی کند از برای روز گذشته یا از برای روز آینده مگر کسی که عذر داشته باشد که در روز رمی ممکن نشود پس شب آن روز می کند و اگر کسی فراموش کند رمی را تا روز دیگر اوّل قضای رمی سابق را می کند بعد از آن واجب آن روز را به جا می آورد

مقصد دوّم؛ اعمال مستحبّه در منی

مقصد دوّم در اعمال مستحبّه در منی است در روز یازدهم و دوازدهم و سیزدهم بدان که مستحبّ است که در این سه روز از منی بیرون نرود حتّی به جهت طواف مستحبّ و آنکه در جمره اولی و وسطی رو به قبله کند و جمره را به دست راست گیرد و حمد و ثنای الهی به جا آورد و صلوات بر محمّد و آل محمّد بفرستد پس اندکی پیش رود و دعا کند و بگوید:

اللهم تقبل منی پس پیشتر رود اندکی و دعای سابق در وقت رمی را بخواند و رمی کند و در وقت رمی الله اکبر بگوید و در رمی جمره عقبه پشت به قبله کند و تکبیر در منی مستحبّ است بنا بر مذهب مشهور میانه علماء و بعضی او را واجب دانسته اند و احوط آنست که ترک نکند در منی و غیر آن و در منی عقب پانزده نماز

بگوید و کیفیّت آن بنا بر مشهور این است:

«أللّهُ أکْبَرُ، اللّهُ أکْبَرُ، لا إلهَ إلّا اللّهُ وَ اللّهُ أکْبَرُ، اللّهُ أکْبَرُ، اللّهُ أکْبَرُ عَلی ما هَدانَا وَ الْحَمْدُ علی ما اولینا و رَزَقَنا مِنْ بَهِیمَهِ الْأنْعامِ و در بعضی از اخبار بعد از تکبیر سیّم و لله الحمد اللّهُ أکْبَرُ عَلی ما هَدانَا اللّهُ أکْبَرُعلی ما رَزَقَنا مِنْ بَهِیمَهِ الْأنْعامِ و در بعضی از روایات همین است به زیادتی الحمد لله علی ما ابدانا و اگر در روز دوازدهم هم کوچ کرد از منی سنّت است که بیست و یک سنگ ریزه را در منی دفن کند

و مستحب است که در این ایّام نمازهای واجب و مستحّب را در مسجد خیف به جا آورد و در حدیث است که هر که در مسجد خیف صد رکعت نماز بگذارد پیش از آنکه از آنجا بیرون رود برابر است با عبادت هفتاد سال و هر که صد مرتبه سبحان الله بگوید بنویسد از برای او ثواب بنده آزاد کردن و هر که صد مرتبه لا اله الاّ الله بگوید برابر است با ثواب زنده کردن شخصی و هر که صد مرتبه الحمد لله بگوید برابر است با خراج عراقین که در راه خداوند عالم تصدّق کند.

خاتمه در طواف وداع و سایر مستحبّات است تا زمان خروج از مکّه معظّمه و ورود به مدینه منوّره بدان که مستحبّ است مراجعت از منی به مکّه به جهت طواف وداع هرگاه طواف واجب و سعی و طواف نساء را پیشتر کرده و پیش از کوچ شش رکعت نماز در مسجد خیف بکند و چون در مکّه رود سنّت است که

داخل خانه ی کعبه شود خصوصاً کسی که تازه حجّ کرده است و در حدیث است که داخل شدن در کعبه داخل شدن است در رحمت خدا و بیرون رفتن بیرون رفتن است از گناهان و خداوند عالم نگاه می دارد او را از گناهان در بقیه عمر و می آمرزد گناهان گذشته او را و سنّت است که به جهت دخول خانه غسل کند و پای برهنه داخل شود و پیش از دخول هر دو حلقه در را بگیرد و بگویداللهم البیت بیتک و العبد عبدک و قد قلت و من دخله کان امنا فامنی من عذابک و اجرنی من سخطک پس داخل شود و بگوید: